Ένα compilation που επιμελήθηκε ο ίδιος ο Jon Schaffer, το οποίο δίνει ιδιάζουσα σημασία στην κυκλοφορία. Διαφορετικά θα ήταν μία ανούσια συλλογή που επίλεξε ένας ψωλοκοπάνας στη δισκογραφική. Τα κομμάτια παρουσιάζονται σε αντίστροφη χρονολογική σειρά κι η ακρόαση αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον. Σαν ένα ταξίδι στο χρόνο, περιπλανώμενοι στα άδυτα της Παγωμένης Γης.
Το άλμπουμ ανοίγει με το Raven Wing από το Incorruptible, τέρμα άκυρη επιλογή. Ένα άλμπουμ που φέρει το logo Iced Earth, δεν μπορεί να ανοίγει με ένα soft άνευρο κομμάτι. Θέλει καταιγίδες, καμπάνες, αποκάλυψη, η κόλαση να έχει ξεχυθεί στα ηχεία, να γίνεται της πουτάνας. Το Seven Headed Whore θα ταίριαζε πολύ καλύτερα ή και το πολύ καλό Black Flag.
Δεύτερο κομμάτι το φοβερό Cthulhu. Εύκολα το καλύτερο κομμάτι από το ψιλοσάπιο Plagues of Babylon, πάει να σώσει την κατάσταση από το αδύναμο άνοιγμα του δίσκου. Δεν συμφωνώ με την επιλογή να βάλεις σε μία συλλογή το πυρηνικό όπλο από ένα μέτριο άλμπουμ (είναι κάπως να παραδέχεσαι πως είχες δύο κομμάτια της προκοπής κι έβγαλες με το στανιό άλμπουμ). Το The Culling θα ταίριαζε καλύτερα.
Συνέχεια με Dystopia, το οποίο γαμάει και ορίζει την θεαματική είσοδο του Stu Block στην μπάντα.
Η ιστορία των Iced Earth μπαίνει στην σκοτεινή περίοδο της Something Wicked διλογίας που η κακογουστιά χτύπησε κόκκινο. Λίγες επιλογές, το Come What May ή το I Walk Alone θα έπαιζαν μπάλα, επιλέχθηκε το πρώτο.
Στο Framming Armageddon θα περίμενα να μπει το Ten Thousand Strong (το άλλο πυρηνικό όπλο ενός μέτριου άλμπουμ), αλλά εδώ έπαιξε μπάλα το ομότιτλο (και πολύ σωστά έπραξε). Οι περισσότεροι φαν αγνοούν το κομμάτι Framming Armageddon γιατί δεν την παλεύουν να φθάσουν στο track 17 του άλμπουμ. Το κλείσιμο του κομματιού είναι όλα τα λεφτά και καλώς μπαίνει στο compilation, εύγε Jon!
Red Baron/Blue Max το επόμενο, το πιο screamάτο από το The Glorius Burden. Επειδή το παρακάνει με τις τσιρίδες ο Ripper, ποτέ δεν μπήκε στην καρδιά μου αυτό το τραγούδι. Θα ήμουν πιο ευχαριστημένος ακόμη και με την (America fuck yeah!) μπαλάντα When the Eagle Cries.
Από το υπέροχο Horror Show, όποιο κι αν έμπαινε θα γαμούσε. Επιλέχθηκε ο Δράκουλας, ο πατριάρχης των πλασμάτων του σκότους.
Το επόμενο κομμάτι είναι λίγο παράξενο, Burning Times από το Alive in Athens. Με δεδομένο ότι κάνουμε ταξίδι στα full length άλμπουμς των Iced Earth, που κολλάει η live κυκλοφορία. Η επιλογή να μπει κομμάτι από το Alive in Athens δείχνει πόσο σημαντικό θεωρεί ο Schaffer, εκείνο το live για την ιστορία του συγκροτήματος. Στο απόγειο της δόξας τους, σε μία χώρα που (για εκείνη την περίοδο) είχε την μπάντα δίπλα στους Maiden και τους Priest.
Watching over Me, η συλλογή έπρεπε να περιέχει μία power ballad, το καλύτερο από αυτό το συγκινητικό έπος.
Για το Dark Saga, ήξερα ότι ο συμπαθής (άσχετα με τις μαλακίες που έχει κάνει) Schaffer θα έκανε τη σωστή επιλογή. Δεν πήγε με safe επιλογές όπως The Hunter ή Dark Saga, αλλά δίνει το Slave to the Dark, το κομμάτι που ενσαρκώνει μουσικά όλο το Spawn saga.
Φοβερή κι επόμενη επιλογή, Last December κι οι Matt Barlow-era Iced Earth είναι εδώ να αλλάξουν τον πλανήτη heavy metal.
Από το Night of the Stormrider μπήκε το καταιγιστικό Stormrider. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει συνδεθεί τόσο πολύ με το Angels Holocaust που δίνει μία μοναδική αίσθηση να το ακούς και ξεχωριστά σε μία συλλογή.
Κλείσιμο με το Iced Earth, όπως έχουν χαράξει το δρόμο οι πρωτομάστορες Iron Maiden.
No comments:
Post a Comment