Στην περίοδο των μεταπτυχιακών μου σπουδών στη Στοκχόλμη, είχα την εμπειρία να γνωρίσω και συνάψω φιλίες με ενδιαφέροντα άτομα από διάφορες χώρες. Εξαιρετικός φίλος και συμφοιτητής ένα αλάνι από τη Νορβηγία, Μηχανικός με τεράστια ούμπαλα και φοβερή αντίληψη. Με κοινούς άξονες τον κυνισμό και την αυτοσαρκαστική διάθεση, περάσαμε ατελείωτες ώρες εξερευνώντας τα άδυτα του Embedded System Engineering, σχολιάζοντας το γαϊτανάκι κουλτούρας που οργίαζε στην μικρή ακαδημαϊκή μας κοινότητα, βρίσκοντας αφορμές για εμπεριστατωμένο κουτσομπολιό.
Ο τύπος γνώριζε την αγάπη μου για την metal μουσική (δεν ήταν κάτι που μπορούσε να κρυφτεί). Επίσης γνώριζε το τεράστιο impact της χώρας του στο black genre. Παραδόξως όμως ο ίδιος δεν είχε ποτέ δοκιμάσει να ακούσει κάποια black metal μπάντα (ούτε συζήτηση για CD ή δίσκο). Ένα βράδυ που είχαμε κανονίσει ολονύχτια μελέτη στα group rooms του Πανεπιστημίου, υποσχέθηκα πως εκτός από ανθυγιεινό φαγητό (κιομπάμπια κι έτσι, πήχτρα στα καυτερά) θα φέρω κι ένα black metal άλμπουμ από Νορβηγία μεριά. Ήταν λίγο περίεργο που θα ξεστράβωνα έναν Νορβηγό σε ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της μουσικής κουλτούρας της ίδιας του της χώρας.
Η πιο straight forward επιλογή θα ήταν να φέρω Mayhem, το De Mysteriis. Θεώρησα όμως πως το Stormblåst, δεύτερο άλμπουμ (και για πολύ κόσμο το καλύτερό τους - όχι εγώ) των Dimmu Borgir ήταν πιο σωστή κίνηση, με δεδομένο πως οι στίχοι ήταν στα Νορβηγικά. Όχι ότι θα καταλάβαινε και τίποτε από την ακρόαση των κομματιών αλλά θα είχε χαβαλέ το να τους ψάξουμε στο dark lyrics και να μου κάνει τη μετάφραση.
Το εναρκτήριο Alt lys er svunnet hen με την καθηλωτική majestic εισαγωγή ενήργησε θετικά σαν πρώτη εντύπωση στον φίλο μου. Υπήρχε μεγαλείο σε αυτό τον πρωτόγνωρο ήχο για εκείνο. Ακόμη κι όταν μπήκαν τα βοθροφωνητικά του Silenoz δεν τον είδα να χωλαίνει. Σίγουρα του φάνηκαν λίγο αστεία (φάση τι στον μπούτσο λέει αυτός τώρα), αλλά το ενδιαφέρον του δεν μειώθηκε.
Οι παραμορφωμένες κιθάρες που ισορροπούσαν τη σάπια ατμόσφαιρα με τη μελωδία των πλήκτρων είχε να δώσει υλικό για νοητική επεξεργασία στο φίλο μου. Άλλωστε μιλάμε για τους Dimmu Borgir, γνήσια τέκνα της Νορβηγίας - Land of the Midnight Sun. Ανάμεσα σε απαγγελίες, σάπια vocals, μουσικό ψύχος και μαύρο παγετό, o Henrik βίωνε την ένωση με την εθνική του κληρονομιά.
Stormblåst κι οι Borgir στα ένδοξα πρώτα τους βήματα πριν ακολουθήσει η εμπορική επιτυχία.
No comments:
Post a Comment