O καταπληκτικός δίσκος Pile of Skulls, η deluxe επανέκδοση με διπλό CD, είναι η έμπρακτη απόδειξη της φράσης "ο καλύτερος συνδυασμός μουσικής και πειρατείας είναι οι Running Wild". Όσον αφορά την πραγματική “πειρατεία”, την οποία έζησα στο πετσί μου εν τη γένεση της, την έχω αποκηρύξει εδώ και μία εικοσαετία.
Υπήρξα κι εγώ στη σκοτεινή πλευρά της συλλογής μουσικής μέσα από peer-to-peer υπηρεσίες, όντας ενεργός χρήστης του Napster, Audiogalaxy (κι όλα όσα ακολούθησαν αργότερα). Άπειρα CD-Rs/DVD-Rs και σκληροί δίσκοι με mp3s, videogames (με serial number generator), cracked λειτουργικά συστήματα, "σπασμένες" software εφαρμογές, πάσης φύσεως βιβλία σε pdf και πολλές (μα πάρα πολλές) ταινίες/σειρές. Αν υπήρχε τρόπος να "κατεβάσω" και φαγητό μέσα από το eDonkey o σουβλατζής της γειτονίας μου θα είχε φαλιρίσει.
Από την ηθική πλευρά του θέματος, ακολούθησα το trend της εποχής - "αφού οι κακές πολυεθνικές εταιρείες, τα τέρατα του καπιταλισμού, κοστολογούν την τέχνη τόσο ακριβά, ασκώ κι εγώ το δικαίωμά μου στο παράνομο downloading". Μία τεράστια πίπα δηλαδή για να εξηγήσουμε με δικαιολογίες του κώλου το παράνομο της πράξης μας. Η ουσία βέβαια ήταν διαφορετική. Δεν υπήρχε ο παραμικρός κίνδυνος να χαρακτηριστεί αξιόποινη πράξη (εκτός κι αν κάποιος είχε στήσει ολόκληρο δίκτυο διανομής - που και τότε klein mein), οπότε κοιμόμασταν ασφαλείς. Επίσης το προϊόν που λαμβάναμε δωρεάν ήταν τόσο γλυκό. Πολυπόθητα άλμπουμ της αγαπημένης μας μπάντας, ταινίες για τις οποίες είμασταν σε αναμονή για μήνες, το Icewind Dale, ναι ρε κωλομπαράδες το υπερθεϊκό Forgotten Realms cRPG το πρώτο-έπαιξα αφού κατέβηκε αργά και βασανιστικά από DC++. Ένα προς ένα μετρούσα τα megabytes καθώς κατέβαιναν, γυρίζοντας τα κάστανα στη φωτιά, με ανάγνωση ιστοριών από Ed Greenwood και το ντεμπούτο των The Storyteller (κατεβασμένο παράνομα κι αυτό).
Νοιώθω ανούσιο το ότι πρέπει να εξηγήσω γιατί το peer-to-peer download αγαθών που υπόκεινται σε πνευματική ιδιοκτησία, είναι παράνομο κι ανήθικο. Υπάρχουν μαλάκες από ακόμη και σήμερα δεν πιάνουν την ουσία της πράξης. Μαλάκες θα παραμείνουν οπότε όλα καλά. Το αν η παράνομη διανομή mp3s ευνόησε ή ζημίωσε την μουσική βιομηχανία κι ιδιαίτερα τους καλλιτέχνες, είναι διαφορετική συζήτηση. Έγκειται σε εκτενή ανάλυσης και διαφοροποίηση στα μεγέθη του εκάστοτε καλλιτέχνη όσον αφορά τις συνέπειες (θετικές ή αρνητικές).
Η παραγωγή λογισμικού αποτελεί μέρος των επαγγελματικών μου δραστηριοτήτων, οπότε αντιλαμβάνομαι ξεκάθαρα όταν κάποιος με μία απλοϊκή διαδικασία μπορεί να ζημιώσει οικονομικά τους κόπους της εργασίας μου. Ειδικά όταν αναφερόμαστε σε μία εποχή που η μοναδική προστασία των δισκογραφικών ήταν η απειλή πως θα αναγνώσει δημόσια ο Lars Ulrich ονόματα χρηστών του Napster.
Σαν προσωπικό εξαγνισμό του "αμαρτωλού" παρελθόντος μου είναι η αγορά - σε φυσική μορφή (γαμώ κάθε μορφής digital format) - κάθε άλμπουμ που αγάπησα σε mp3. Σε ένα τεράστιο ποσοστό, το έχω καταφέρει. Κι όχι μόνο σε μουσική αλλά και video games, (στις ταινίες δεν θα το έλεγα, είναι δυσεύρετες κι υπερβολικά πολλές). Όχι ότι ένοιωθα και τίποτε τύψεις, νεαρός Μηχανικός ήμουν τότε, μέσα στην κάβλα της τεχνολογίας, θα χρησιμοποιούσα το peer-to-peer ακόμη και για να "κατεβάσω" ήχους με κλανιές. Όταν όμως ωρίμασα και συνειδητοποίησα το λάθος της υπόθεσης, η διάθεσή μου στο "να επανορθώσω" υπήρξε δομικό κίνητρο για την ενσάρκωση του Heddigan Collection concept.
Η φτωχή μου μουσική συλλογή (σε σχέση με κάτι μουράτους μεταλλοπατέρες), οφείλεται (και) στην προσπάθεια να επουλώσω ηθικές πληγές του παρελθόντος. Κι οι Running Wild θα είναι εκεί να μου δείχνουν τον δρόμο, Lead or Gold ρε μουνόσκυλα!
No comments:
Post a Comment