Air Raid - Fatal Encounter (2023)

 Μία φορά στο τόσο είναι όμορφο να επενδύω χρόνο και χρήμα σε (σχετικά) καινούργιές μπάντες για να εμπλουτιστεί η heavy metal ακουστική παλέτα μου. Το άθλημα να ακούω σε καθημερινή βάση καινούργια άλμπουμ, δεν το γουστάρω, προσωπικά το βρίσκω ανούσιο και περιορίζει το χρόνο μεστωμένης ποιοτικής επαναλαμβανόμενης ακρόασης στους δίσκους που ήδη κατέχω. Αλλά που και που, καλό είναι να μπαίνει και λίγο νέο αίμα στη συλλογή.

Για τους Air Raid, διάβαζα κι άκουγα τα καλύτερα. Τίμιοι μεταλλάδες από το Gothenburg, γεμάτοι σακούλες old school ποιότητας, κυκλοφορούν μόνο δισκάρες, τσίμπα το καινούργιο τους που έχει εξώφυλλο βγαλμένο από video game των early 80s.

Παρατήρησα πως ο τραγουδιστής Fredrik Werner φοράει και αυτή τη μπαντάνα στο κεφάλι που λάνσαρε ο Axl, οπότε επιβαλλόταν να πάρω το άλμπουμ σε βινύλιο (σοβαρά κριτήρια, όχι αστεία). Σημαντική αναφορά πως στο πρώτο άλμπουμ των Air Raid, στο μικρόφωνο είναι ο Ρινακάκης των The Silent Rage, αλλά δεν είχε συνέχεια στο συγκρότημα (μάλλον δεν θα ήθελε να φορέσει μπαντάνα).

Πέρα από τους διθυράμβους, υπάρχουν κι οι κριτικές που κράζουν το Fatal Encounter, κάνοντας αρνητική συγκριτική αναφορά με το προηγούμενό τους Across the Line. Δεν ήταν τόσο καλό, άλλες προσδοκίες είχαν οι οπαδοί αλλά η μπάντα έπραξε "τα ίδια και τα ίδια". Υπάρχουν κι οι χειροκροτητές του άλμπουμ που χρησιμοποιούν τη συγκριτική αναφορά με τις προηγούμενες κυκλοφορίες με θετικό πρόσημο αυτή τη φορά, ότι η μπάντα εξελίσσεται, εντάσσει κιθαριστικούς νεωτερισμούς και δεν παραμένει στάσιμη στο "πάμε να αναβιώσουμε τα 80s". Ίδια δεδομένα, διαφορετικά συμπεράσματα. Δεν πρόκειται να βγει άκρη και κάτι τέτοιο δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο.

Προσωπικά, παρόλο που δεν έχω ακούσει το (κατά πολλούς καλύτερο Air Raid άλμπουμ) Across the Line και δεν έχω σημεία αναφοράς, το κατά-ευχαριστήθηκα το Fatal Encounter. Όλα τα κομμάτια εξαιρετικές heavy συνθέσεις, με ριφάρες, με σολάρες και κωλάρες (δεν έχει, αλλά θα μπορούσε). Η πρώτη τριάδα Thunderblood με In Solitude, θέτει την ουσία, παίζει η Trazy διασκευή (ποιοι είναι πάλι τούτοι?), δίνουν neoclassic guitar instrumental (Sinfonia), μία ακόμη τριπλέτα κομματιών φουλ heavy metal γκάνβλα (με το One by One να είναι προσωπικό αγαπημένο) και κλείνει πάλι με ιαπωνική διασκευή Make-Up για το θέμα του anime Saint Seiya (πως να μην τους αγαπήσεις τους Σουηδούς).

Fatal Encounter, τα μυαλά στα κάγκελα κι ας μην γαμ.. ακούσω ποτέ το Across the Line (έχει προτεραιότητα ο Rage μαραθώνιος).