Ένα χειμωνιάτικο πρωινό, βρισκόμουν σε βαγόνι του ηλεκτρικού καθοδόν για τη σχολή μου. Παρέα με το mp3 disk player (mod που είχα κατασκευάσει από σχηματικό του Ελέκτορ, πόσο γαμάει να είσαι εκκολαπτόμενος Μηχανικός Συστημάτων), αμέριμνος δίχως καφέ, κόζαρα γκόμενες στο βαγόνι, διάβαζα Sportime για τις επιτυχίες του Θρύλου στην Ευρώπη κι άκουγα μουσική.
Δεν είχα ιδέα τι έπαιζε στα ηχεία μου, είχα χώσει μπόλικο υλικό από mp3 που είχα μοιραστεί με τους φίλους μου. Εκείνη την εποχή, ήμουν ανοικτός σε κάθε metal μπάντα κι άλμπουμ. Άκουγα από τις υπέρτατες φλωριές των Skylark μέχρι και τους εραστές του θανάτου Necrodeath. H έλλειψη καφεΐνης δεν βοηθούσε καθόλου στις maximum 4 ώρες που θα είχα κοιμηθεί τη προηγούμενη νύχτα. Ο εγκέφαλός μου έπαιρνε οπτικά σήματα από τα καλογυμνασμένα κωλαράκια (ανδρικά, γυναικεία, δεν είχε σημασία) που μπαινόβγαιναν στο βαγόνι, το κείμενο της εφημερίδας που δεν έβγαζε νόημα κι ήχους ηλεκτρικής κιθάρας στα αυτιά μου. Η μυρωδιά του μελανιού της εφημερίδας κυριαρχούσε στις μπερδεμένες αισθήσεις μου.
Ώσπου άρχισε να παίζει στο playlist το τελειότερο άλμπουμ των Pretty Maids. Κι άρχισαν όλα να βγάζουν νόημα. Πρέπει να είπα ασυναίσθητα δυνατά "μαλάκα, αυτό είναι πολύ καλό", γιατί γύρισαν και με κοίταξαν διάφοροι γύρω μου με βλέμμα "παραμιλάει αυτός ο ηλίθιος".
To Future World είναι από τους δίσκους που αγγίζουν την τελειότητα, το hard 'n heavy στα καλύτερά του, άλμπουμ που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο κανένα καριόλη. Από το πρώτο κομμάτι, το καταιγιστικό ομότιτλο πιάνει την ίδια την πραγματικότητα από τα μαλλιά και τη χτυπάει κάτω σαν χταπόδι. Ύμνοι, γεμάτη σκληρή μελωδία παρελαύνουν γεμίζοντας χαρά κι ενέργεια τον ακροατή. We Came to Rock, Love Games, η απόλυτη ευτυχία σε αυλάκια μουσικής. Κι οι ίδιοι οι Pretty Maids, έχοντας γνώση τι δισκάρα έγραψαν, το φωνάζουν δυνατά, Loud 'n' Proud.
Για να έρθει το Rodeo να τελματώσει την boostαρισμένη ψυχοσωματική ευφορία που έχει δημιουργηθεί. Ένα φανταστικό just right tempo τραγούδι, που δικαίως βρίσκεται στην καρδιά μιας τέτοιας δισκάρας.
Το Future World κλείνει ιδανικά με δύναμη και συναίσθημα, Eye of the Storm και Long Way to Go, όπως θα έπρεπε να ολοκληρώνεται κάθε άλμπουμ του ιδιώματος.
Η πρώτη μου εμπειρία με τους Pretty Maids ήταν ιδανική, σαν το καλύτερο εναρκτήριο σεξ της ζωής μου με την κοπέλα που αγάπησες. Κι επειδή στη ζωή δεν είναι όλα τέλεια και το πρώτο σεξ με σοβαρή σχέση είναι (πάντα) σκέτη αποτυχία (με τέτοιο άγχος, που να σηκωθεί ο φισφιρίγγος), υπάρχουν οι Pretty Maids να ισορροπούν την κατάσταση.
No comments:
Post a Comment