Επετειακή έκδοση για τα 15 χρόνια κυκλοφορίας ενός καταπληκτικού europower άλμπουμ, βγαλμένο από τις εποχές που το gay metal ήθελε αρχίδια κι όσοι το μισούσαν ήταν ομοφοβικά μουνόπανα. Οι Stratovarius όρισαν τον δρόμο κι ορδές (όχι οι μπλακμεταλλάδες) Σκανδιναβών ακολούθησαν και πολλές φορές ξεπέρασαν τους πρωτοπόρους.
Με το Ecliptica οι Sonata Arctica (με τέτοιο όνομα μόνο ευρωπαϊκό χαρούμενο power παίζεις) έδωσαν ένα ακόμη δυνατό χαρτί κι εδραίωσαν το ιδίωμα ακόμη περισσότερο. Φουλ προβλέψιμοι στο μουσικό κομμάτι μεν, στους στίχους δε φρόντισαν να δημιουργήσουν κάποιες εκπλήξεις.
Ενώ η φάση βρωμάει από μακριά πως θα παρελάσουν μπόλικοι μονόκεροι, μαγεμένα δάση, κάστρα και Disney πριγκίπισσές, οι μπαγάσηδες ανοίγουν με power ύμνο που πιάνει θεματολογία την ύπαρξη της Πληροφορικής στη ζωή του ανθρώπου από μία δυστοπική οπτική. Με τον απρόβλεπτο τίτλο Blank File, κομματάρα που λίγοι mp3άδηκες της εποχής κατάφεραν να το ακούσουν. Κυρίως γιατί όταν το 'κατέβαζαν' πίστευαν πως κάτι πήγε στραβά κι ήταν κενό το αρχείο (υπήρχαν τέτοιο στόκοι, ακόμη υπάρχουν και δυστυχώς ψηφίζουν).
Αδιαμφησβήτητή κορυφή του Ecliptica και συνολικότερα της Sonata Arctica δισκογραφίας είναι το Replica. Μία power μπαλάντα που περικλείει την ουσία του europower ιδιώματος.
Nothing's what it seems to be! I'm a replica, I'm a replica.
Empty shell inside of me. I'm not myself, I'm a replica of me.
Οι Φιλανδοί το λένε ξεκάθαρα, τι δεν καταλαβαίνετε επιτέλους. Θα αντιγράφουμε Helloween και Stratovarius κι όταν βαρεθούμε με δαύτους θα αρχίσουμε να αντιγράφουμε τους εαυτούς μας. Replica of me, πόσο ξεκάθαρα να το πουν πια. Κι αυτό γίνεται εδώ και 25 χρόνια από άπειρες μπάντες του χώρου που γεμίζουν τις δισκοθήκες μας κι εμείς στα αρχίδια μας, power metal till death ρε βοθρολάγνοι.
Υπάρχει και ο συναυλιακός ύμνος Fullmoon. θα ήθελα πάρα πολύ να δω ζωντανά τους Sonata μόνο και μόνο για ζήσω την εμπειρία του να ξελαρυγγιαστώ στο Run Away Run Away Run Away!
Και στέλνουν και γράμμα στη Dana, της οποίας το όνομα είναι φόρος τιμής στη Dana Scully από τα X-Files (πόσο υπερμιλφάρα ήταν η Gillian Anderson στο The Fall). Άσχετα αν οι στίχοι του συναισθηματικού μελωδικού κομματιού δεν έχουν να κάνουν με εξωγήινους, FBI και τέτοια (ή μήπως έχουν, τα X-Files παντού κολλάνε).
Το άλμπουμ γενικότερα περιέχει εξαιρετική μουσική, είναι από το δομικά άλμπουμ της Φιλανδικής power metal σκηνής κι έδωσε ώθηση στη μπάντα για μία αξιοζήλευτη πορεία της οποία δεν μπορώ να πω πως υπήρξα συμπαραστάτης (ειδικά όταν το γυρίσαν στις προγκρεισιβιές για να επιβιώσουν).
No comments:
Post a Comment