Rhapsody - The Frozen Tears of Angels (2010)

 

Κλασσική Rhapsody κυκλοφορία που θα αγοράσουν μόνο οι true fans κι οι βλαμμένοι που έχουν εμμονή με το “να συμπληρώσω δισκογραφία”.

Όσον αφορά το άλμπουμ ισχύουν τα τυπικά που ισχύουν για κάθε Rhapsody άλμπουμ που ακολούθησε τη χρυσή εποχή του συγκροτήματος:

 - Επαναλαμβανόμενα μουσικά μοτίβα, τα ίδια και τα ίδια μας πρήξατε τα αρχίδια.

- Υπερβολή σε steroids.

- Μπαλάντα με χρήση της Ιταλικής γλώσσας.

- Απαγγελίες στίχων που ξεχειλίζουν σε κριντζιά.

 - Christopher Lee πλαισιωμένος από δυνατό casting αφηγητών.

 - Οι μουσικές ικανότητες των Turilli/Staropoli/Lione/Holzwarth δεν μπορούν να κρυφθούν.

 - Όποιος έδειξε αγάπη σε τέτοια άλμπουμ, αμείφθηκε και με το παραπάνω.

Θέλω να εστιάσω περισσότερο στο θέμα του ονόματος του συγκροτήματος. To 2006 η μπάντα αναγκάστηκε (για νομικούς λόγους) να αλλάξει το όνομά της και να προσθέσει το ντεκαβλέ "of Fire". To logo παρέμεινε το ίδιο, απλά πρόσθεσαν έναν μικρό καβλιτσέκι από κάτω.

Έχοντας ένα δυνατό δεσμό με τους Ιταλούς πιονέρους του συμφωνικού power metal, ομολογώ πως ράγισε κάπως η καρδούλα μου με αυτή την αλλαγή. Τέτοιες "πρωτοβουλίες" στις αλλαγές ονομάτων μόνο σύγχυση προκαλούν, δυσφορία για την άτυπη αλλαγή εποχής και θλίψη όταν θα πρέπει να στοιβάξεις στο ίδιο ράφι CD με το αυθεντικό όνομα και με το "πειραγμένο".

Ας άλλαζαν τελείως το όνομα κι ας έμπαιναν σε μία νέα εποχή. Καταλαβαίνω πως το Rhapsody ήταν ένα από τα επικότερα ονόματα metal μπάντας (ειδικά αν λογιστεί η ονοματοκαπηλεία που θα ακολουθήσει στα '10s). Επίσης καταλαβαίνω πως είχαν ανοίξει ένα καινούργιο saga με το The Dark Secret, οπότε έπρεπε κάπως να διατηρηθεί η Rhapsody ταυτότητα (έστω και με εγχείρηση αλλαγής φύλλου). 

Έπρεπε όμως να σκεφτούν και το πλήγμα που θα προκαλέσει στους οπαδούς μία τέτοια αλλαγή. Η δύναμη των ονομάτων έχει οριστεί απόλυτα στο Planescape Torment: 

Fear names. Names have power in identity. Others can use names as weapons. Names are a hook that can be used to track you ... Remain nameless, and you shall be safe.

Last but not least, ρε παπάρα Felipe Machado Franco, σήκω φύγε από τα εξώφυλλα των αγαπημένων μας συγκροτημάτων. Με εξαίρεση τους Iron Savior, τα έχεις γαμήσει όλα στα covers των Guardian και των Iced Earth. Τον απόλυτο όμως πάτο κακογουστιάς τον τερμάτισες στα εξώφυλλα των Ραψωδών.