Υπάρχουν μπάντες που ο κάθε φίλος της σκληρής μουσικής, αξίζει να γευθεί/συλλέξει/εντρυφήσει σε ολόκληρη τη δισκογραφία τους. Ακόμη κι όταν δεν ήταν απόλυτα συνεπείς με την ποιότητα. Ακόμη κι όταν μπήκαν στην λούπα να αντιγράφουν τον εαυτό τους. Ακόμη κι όταν έφθανε η στιγμή του live και το κοινό έπαιζε στοίχημα αν θα είναι playback μόνο τα φωνητικά ή αν τελικά η μπάντα δεν μπει καν στον κόπο να ανέβει στη σκηνή κι απλά προβάλουν το The Sting (σινεμά φάση).
Η δισκογραφία των W.A.S.P στηρίζεται σε δύο πυλώνες. Στο ομώνυμο ντεμπούτο και το υπερ-αριστούργημα The Crimson Idol. Οτιδήποτε άλλο κυκλοφόρησαν αποτελεί δορυφόρος αυτό των δύο μουσικών μνημείων (με εξαίρεση το Kill Fuck Die, μία κατηγορία μόνο του - απίστευτα γαμάτος δίσκος).
Διέλυσαν το σύμπαν με το πρώτο τους άλμπουμ, την απαγορευμένη αισθητική τους και τα (σκέτο κιτσαριό) shocking live τους. Η επιτυχημένη συνταγή παρέδωσε δύο ακόμη άλμπουμ που ναι μεν δεν πλησιάζουν το ντεμπούτο, αλλά δίνουν νέα W.A.S.P κύτταρα στον οργανισμό που ακόμη δεν έχει τελματωθεί.
Για να έρθει το τέταρτο άλμπουμ, The Headless Children για να εξισορροπηθεί η γκάνβλα με περισσότερο συναίσθημα, εσωτερισμό κι ουσία. Φανταστικό άλμπουμ, αλλά είναι ξεκάθαρο πως ο Blackie μπορεί να το πάει ένα επίπεδο παραπάνω, με το ερυθρό είδωλο.
Τα 90s ήταν περίοδος πειραματισμού, δύο ευπρόσδεκτοι δίσκοι για να γουστάρουμε εμείς οι diversitάδες κι από εκεί και πέρα δισκογραφούμε ασύστολα προσπαθώντας να αναβιώσουμε τις δόξες τους παρελθόντος.
Το παραπάνω pattern ταιριάζει σε πόσες άλλες μπάντες που ξεκίνησαν το glory path στα 80s και μέχρι σήμερα προσφέρουν νέα μουσική που αξίζει να ακουστεί. Όλοι τα άλμπουμ έχουν λόγο ύπαρξης και συνθέτουν μία όμορφη διαδρομή που ανταμείβει όποιον την ακολουθήσει στην ολότητά της.
Είναι παράλογο να περιμένει κανείς από το 60άρη (πάει για 70) Lawless να ξαναγράψει το I Wanna Be Somebody αλλά με επαγγελματική συνέπεια να συνεχίσει (όσον του επιτρέπει η υγεία του) να βάζει ένα ακόμη λιθαράκι στο W.A.S.P οικοδόμημα, να τιμάει το live playback και να περιοδεύει ασταμάτητα σε clubs κι αρένες.
No comments:
Post a Comment