Πόσο ιδιοφυές είναι αυτό το εισαγωγικό Ντιν-νιν-νιν, ντιν-νιν-νιν, ντιν-νιν-νιν-νιν, ντιν-νιν-νιν του Thunderstruck. Παιγμένο σε μία μόνο χορδή, ένα hammer-on και pull-off τεχνικό παίξιμο που δημιουργεί μια αίσθηση κλιμάκωσης. Σαν να ακούς έναν ηλεκτρικό παλμό που χτυπάει σταθερά, προκαλώντας ανυπομονησία πριν σκάσει το πλήρες κομμάτι. Και το Ντιν-νιν-νιν δεν εγκαταλείπει το κομμάτι, παραμένει στα μετόπισθεν σαν ηλεκτρικό χαλί πάνω στο οποίο ξεδιπλώνει η μπάντα την αστείρευτη έμπνευση και περίσσιο ταλέντο.
Μία συναυλιακή οπτασία, ένα αθάνατο τραγούδι που έσκασε σαν κεραυνός στις μίζερες κι άθλιες ζωές μας. H παρουσία του Thunderstruck δικαιολογεί την κυκλοφορία του άλμπουμ. Θα μπορούσαν να είχαν γεμίσει τα υπόλοιπα 11 τρακς με κλανιές και ρεψίματα και πάλι θα γαμούσε ο δίσκος.
Αλλά οι AC/DC πάντα επιστρέφουν με αθάνατες κομματάρες που σε ωθούν να θες να μάθεις να παίζεις κιθάρα. Κι αν έχεις δυσανεξία στο παίξιμο μουσικών οργάνων, πιάνεις το Guitar Hero και πουλάς μούρη στα γκομενάκια στην αρένα του σαλονιού σου (σεξ ούτε για αστείο). Τέτοιο έπος είναι το Moneytalks, το απόλυτο feeling good κομμάτι. Σου φτιάχνει τη διάθεση ακόμη κι αν είσαι ΑΕΚτζής και γνωρίζεις πως το δικό σου το σπίτι σε άλλους νοικιάστηκε (και σήκωσε το πολυπόθητο Ευρωπαϊκό).
Αξιοσημείωτο και το σκοτεινό ομότιτλο που δεν έχει λάβει την αγάπη που του αρμόζει. Σπάνια συνθέτουν οι AC/DC σε τέτοιο ύφος (παίζει να έχουν παρόμοια 5-6 κομμάτια σε όλη τη δισκογραφία τους) αλλά όταν το κάνουν οι πούστηδες διδάσκουν μπαλίτσα σε κάθε μπαντούλα που νομίζει πως θα φτιάξει σκοτεινή ατμόσφαιρα φορώντας μαύρα, με λίγο καπνό στη σκηνή και ένα ντουμάνι πλήκτρα σε αρμονική ελάσσονα.
Στο άλμπουμ υπάρχει μπόλικη καλή μουσική, είναι μία αρκούντως γευστική απόλαυση δίνοντας φρέσκο αέρα ανανέωσης μπαίνοντας στα 90s με διάθεση να τα γαμήσουν όλα.
No comments:
Post a Comment