Όφειλα να αποκτήσω σε βινύλιο το συγκεκριμένο διαμάντι μελωδικού black metal, που το είχα λιώσει πριν από πολλά χρόνια σε mp3 μορφή. Κυρίως γιατί είναι συνδεμένο με μία επαγγελματική εμπειρία ζωής.
Τελειόφοιτος στην αγαπημένη μου σχολή, ολοκλήρωνα την πτυχιακή μου εργασία κι ανυπομονούσα να γιορτάσω το πρώτο μου πτυχίο με ζεστό πεϊνιρλί από τον Χαβέλα. Παράλληλα αναζητούσα για εταιρεία που έψαχνε για junior Μηχανικό ώστε να εργάζομαι και να αποκτώ επαγγελματική εμπειρία, κάτι που τήρησα κατά τη διάρκεια της τετράχρονης φοίτησής μου.
Σε μία κυριακάτικη Χρυσή Ευκαιρία, είδα την αγγελία για Μηχανικό Αυτοματισμών και φυσικά έστειλα βιογραφικό στο email της αγγελίας. Ο ρόλος ήταν ιδιαίτερα κοντά στα τότε ενδιαφέροντα μου με την εταιρεία να εδρεύει στην πανέμορφη Δραπετσώνα. Την ίδια ημέρα το μεσημέρι με πήρε τηλέφωνο ένας Ψυχοπαθής και κάναμε μία μίνι τηλεφωνική συνέντευξη. Ήταν ευχαριστημένος από την πρώτη προσέγγιση και κανονίσαμε να βρεθούμε κι από κοντά για να δούμε πως θα προχωρήσουμε. Το πράγμα άρχισε να γίνετε μυστήριο, από τη στιγμή που σαν ώρα συνέντευξης μου ζήτησε να περάσω από την εταιρεία μετά από 2 ημέρες (αν θυμάμαι καλά) στις 11 το βράδυ. Έπρεπε να υποψιαστώ που πάω να μπλέξω, αλλά ο ενθουσιασμός για ProfiBus, smart home automation embedded control systems και πάσης φύσεως ηλεκτρονικών αισθητηρίων, δεν με άφηνε να σκεφθώ καθαρά.
Mp3 player στα ωτά, το The Pagan Prosperity να παίζει σε λούπα και το κόβουμε ποδαράτο για την Δραπετσώνα που κάποιοι κλαψομούνηδες δεν έχουνε ζωή. Η ώρα ήταν 10 και μισή το βράδυ, στα ηχεία έπαιζε το My Demonic Figures κι εγώ έψαχνα στα σκοτάδια και στις ερημιές την οδό και τον αριθμό που μου είχε δώσει (πάντα χεσμένος μην πεταχτεί κάνας δαίμονας από τα καπάκια του δρόμου με τα περίεργα σύμβολα). Η εταιρία έδρευε σε έναν δρόμο που τη νύχτα δεν υπήρχε ψυχή. Δεν φοβόμουν όμως, ο Doom Maker με προστάτευε.
Ο Ψυχασθενής ήταν στην εταιρεία, μόνος του με υποδέχτηκε στο μισοσκότεινο γραφείο του. Όταν μπόρεσα να διακρίνω το πρόσωπο του, άρχισα να καταλαβαίνω πως κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτό τον τύπο. Τα μαλλιά του ήταν σηκωμένα και ανάκατα (βλέπε Max από την ταινία Pi), γουρλωμένα μάτια, ο τόνος ομιλίας είχε μία μόνιμη έξαψη ανεβάζοντας την ένταση της φωνής του στο τελείωμα κάθε πρότασης, γενικώς ο άνθρωπος ήταν μουρλός. Τώρα που το σκέφτομαι, και μόνο που δέχτηκα να πάω μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα να δώσω συνέντευξη, ούτε εγώ ήμουν και πολύ στα καλά μου. Δυστυχώς έπρεπε να διακόψω την κομματάρα Return of the Night Creatures για να μιλήσω στο μαλάκα.
Ο Ψυχάκιας είχε ανακαλύψει έναν παρθένο κλάδο της Ελληνικής αγοράς κι είχε στήσει μία φοβερά προσοδοφόρα επιχείρηση, κάνοντας την εξής καινοτομία - κίνηση Ματ. Χρησιμοποιούσε industrial automation modules (controllers, sensors, generators κτλ) και ένα open βιομηχανικό bus, σε εφαρμογές κτιριακού αυτοματισμού, με αποτέλεσμα να έχει ρίξει το κόστος του hardware έως και 50%. Πάσης φύσεως ασυμβατότητες τις κάλυπτε η ίδια η εταιρεία δημιουργώντας custom smart adaptors. Το εκπληκτικό στήσιμο της εταιρείας δεν σταματούσε εδώ. Ο Ψυχωτικός ήταν πτυχιούχος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός από το Πολυτεχνείο, αλλά είχε και πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού, οπότε είχε δικαίωμα/τεχνογνωσία να επεκτείνει τα project πέρα από τα όρια του Αυτοματισμού αλλά να μπαίνει και στα χωράφια της κατασκευής του κτίσματος με σκοπό την πιο αξιόλογη επίτευξη του εκάστοτε αυτοματισμού.
Ομολογώ πως το ότι κατάφερα να κλείσω επαγγελματική συμφωνία με τον Ψυχοβλαβή, ήταν μία προσωπική επιτυχία. What Malice Embrace που θα λέγανε κι οι Old Man's Child. Όχι ότι κράτησε και για πολύ καιρό. Όση όρεξη κι αν είχα να ενταχθώ σε projects με τεράστιο ενδιαφέρον και ευκαιρία για ορυμαγδό γνώσης κι εμπειρίας, ήταν αδύνατο να συνεργαστείς με έναν άνθρωπο που ήταν για τις "μπλούζες".
Όμορφες εποχές, επαγγελματικά βήματα σε μία διαφορετική εποχή κι αγνό ποιοτικό black metal από την παγωμένη Νορβηγία.
No comments:
Post a Comment