Το 1999 ο Luca Turilli κυκλοφόρησε το King of the Nordic Twilight, ένα καταπληκτικό άλμπουμ, ιδανική alternative πρόταση για τους φαν των Rhapsody. Έπειτα από τρία έτη, θα συνεχίσει τις σόλο κυκλοφορίες με το Prophet of the Last Eclipse. Θεματικά το άλμπουμ είχε ολισθήσει μακριά από το high fantasy setting κι είχαμε μπει στο sci-fi/space opera. Πέρα από τους στίχους, η αλλαγή αυτή είχε επίπτωση και στη σύνθεση/ενορχήστρωση, διότι ο Turilli είναι μουσικός με πολλά κιλά γνώσης και κατάρτισης.
Όσο κι αν μου άρεσε το King of the Nordic Twilight, αγκάλιασα την αλλαγή και τη διαφοροποίηση που ήθελε να πετύχει ο Luca, από την main μπάντα του. Το να παίξει το ίδιο πράγμα με αυτό που έκανε στους Rhapsody, περιστοιχισμένος από διαφορετικούς καλλιτέχνες, ποιο το νόημα; (για τη δισκογραφική υπάρχει νόημα, "βρέχει φράγκα" λέγεται, αλλά ένας σοβαρός μουσικός αντιλαμβάνεται τη δημιουργία διαφορετικά).
Επί της ουσίας, ο Turilli που πάντα ήταν υπέρμαχος του (ultra cringe) Hollywood Metal, γούσταρε πομπώδη κινηματογραφικά soundtracks και να δώσει την δική του οπτική για κόσμους και σύμπαντα που έχουν αγαπήσει εκατομμύρια άνθρωποι, το πέτυχε στην εξω-Rhapsody ζωή του. Κι ας ονόμασε (με την πρώτη ευκαιρία) το solo project του, Luca Turilli's Rhapsody.
To Prometheus είναι υπέροχο άλμπουμ που εξερευνάει μαγικούς κόσμους, φιλοσοφίες, συμπαντικές αλήθειες και δίδει και το πολυπόθητο δεύτερο μέρος της ιστορίας του Μιχαήλ Αρχάγγελου και την πτώσης του Εωσφόρου. Μέχρι και κομματάρα για τον κόσμο της Middle Earth, με το One Ring to Rule Them All (έτσι ρε μουνιά, γιατί την είχαν δει οι Guardian μονοπώλιο στον Tolkien). Εύκολα το προσωπικά αγαπημένο, στο οποίο ο Turilli χώνει και την απαγορευμένη Black Speech της Mordor σε ένα ρεφρέν που κλιμακώνεται με τη μουσική (τολμούν να κάνουν τέτοια οι χέστες οι Blind Guardian?).
Το κόλλημα με την Ιταλική γλώσσα να μην είχε, η οποία δεν μου κάθισε ποτέ καλά στα αυτιά για heavy metal μουσική, κατά τα άλλα όλα καλά.
No comments:
Post a Comment