Από το εξώφυλλο και μόνο, θα έπρεπε να πάρω χαμπάρι τι παίζει με αυτούς τους τύπους από τη Φλώριδα. Τεράστιος Michael Whelan κι ένα ακόμη έπος προστίθεται στον ατελείωτο εικαστικό κατάλογό του. Ο μάστορας του fantasy sci-fi σχεδίασε φρόντισε μία αλμπουμάρα να λάβει την εξωφυλλάρα της. Κι εγώ ο αρχιμαλάκας (μιλάμε για μεγάλος μαλάκας), πήγα και το αγόρασα σε κασέτα.
Helms Deep ρε μουνόπανα και Treacherous Ways να γουστάρουμε με αυθεντικό old school heavy metal. Το εναρκτήριο Fire Rain είναι ο απόλυτος ύμνος, κατάλληλος να ανοίξει ένα true metal festival. Σωστές heavy κιθάρες, ρυθμός που σε βάζε σε headbanging mode από την αρχή, τα απαραίτητα 'οοοοοοο' για να συμμετάσχει το κοινό στην ιεροτελεστία και ρεφρενάρα για λαϊκή κατανάλωση.
Κι αναρωτιέται ο ταπεινός και τρισάθλιος ακροατής. "Που μπορεί να πάει το άλμπουμ μετά από τέτοια γαμηστερή έναρξη". Περνάμε στο ομότιτλο γκανβλωτικό με περάσματα και κραυγές από τις εποχές της πρώτης περιόδου Savatage (πριν γραβατωθούν).
Fight or Flight με Running Wild vibes ριφάρες κι ένας ακόμη ύμνος αποτυπώνεται στην ιστορία της νεοσύστατης μπάντας. Όποιος το άκουσε, τραγουδούσε fight or fight ακόμη και στον ύπνο του.
Με το Medusa's Requiem ομολογώ πως δεν ξετρελάθηκα. Μια χαρά κομμάτι, αλλά με είχαν καλομάθει οι πούστηδες με την απίστευτη αρχική τριπλέτα. Στο Annihilation φτιάχνει πάλι το πράγμα ενώ στο Breaking Seal η σφραγίδα έσπασε και πουτάνα όλα.
Στο The Keep γίνεται της κιθάρας το κάγκελο, ενώ το Sorcery δομεί πανέξυπνα τη ροή των κομματιών αφού είναι στην κατάλληλή θέση όπου ο ακροατής έχει ήδη μυηθεί στο Helms Deep heavy metal κι ήρθε η ώρα να βγάλει τα σωθικά του στο κοπάνημα.
Sorcery! Sorcery! εύκολα το προσωπικά αγαπημένο κομμάτι του άλμπουμ.
Ακόμη κι αν ολοκληρωνόταν το άλμπουμ σε αυτό το σημείο, όλοι θα ήταν ευτυχισμένοι. Αλλά τρεις ακόμη ύμνοι να γουστάρουμε για το βουνό του Σκορπιού, τον ακέφαλο καβαλάρη και το Motorheadάδικο μάτι του ερπετού (επικοί τίτλοι, φανταστική θεματολογία, τεράστιος μουσικός πλούτος).
Κι ένα ευγενικό μήνυμα προς την Nameless Grave Records. Ακούστε μαλάκες, εκεί στο Seattle που μας στερήσατε με τους φοβερούς SuperSonics. Σας αγαπάμε, σας στηρίζουμε, αλλά το ότι αγοράζουμε κασέτα φορματ, δεν σημαίνει πως δεν θέλουμε μία δύο σελιδούλες στο εσώφυλλο με τους στίχους (σε μέγεθος γραμματοσειράς 2) και τα credits της μπάντας. Θα πάρω τον μεγεθυντικό φακό της κόρης μου, θα αγοράσω μικροσκόπιο θα βρω την άκρη να τους διαβάσω. Μην είστε τσαντιρόγυφτοι και στο εσώφυλλο κασέτα βάζετε απλά τα ονόματα των συντελεστών σε άσπρο φόντο να ξεμπερδεύετε. Δώστε αγάπη στις κυκλοφορίες για να λάβετε αγάπη (και λεφτά) από τους οπαδούς.
No comments:
Post a Comment