Κάποια στιγμή πρέπει να λάβει τέλος η παράνοια που έχω με τη φωνή του Hansi Kürsch. Πάω και ξεψαχνίζω ότι guestαριλίκι κάνει και γεμίζω τη CDοηθήκη μου με κυκλοφορίες που δεν είχα σκοπό να αγοράσω. Προφανώς το έχουν πάρει χαμπάρι οι δισκογραφικές και εκμεταλλεύονται ξεδιάντροπα την άσβεστη BlindGuardianική αγάπη που έχουμε μερικοί.
Το Missa Cantorem II είναι η theatrical εκδοχή του άλμπουμ Call of the Wild των Powerwolf. Υπάρχει σεβασμός για τους Λυκανθρώπους, έχουν δώσει κάποια ποιοτικά Eurovision metal άλμπουμ, αλλά δεν είχα κανέναν γκαϊλέ να συνεχίσω να τους ακολουθώ στον δισκογραφικό τους οργασμό. Φάση Sabaton που από ένα σημείο και μετά η μανιέρα τους δεν έχει να δώσει τίποτε που να αξίζει. Οπαδός δεν υπήρξα ποτέ, αλλά έπεσε το μάτι μου στη εν λόγω συμμετοχή, δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ.
Το double cd πακέτο λειτούργησε εξαιρετικά. Θα απολαύσω το νέο Powerwolf άλμπουμ και μετά θα το ξανακούσω για να συγκρίνω με τους καλεσμένους. Και τι καλεσμένοι, μεταξύ άλλων η φωνάρα από τους Majestica, ο μαλάκας από τους Warkings, ο άλλος από τους Korpiklaani, o Levermann από τους Orden Ogan (θα σέβεστε) κι ο δεύτερος God Bard, Hansi (ο πρώτος είναι ο Tom Bombadil).
Δέκατο άλμπουμ λοιπόν κι οι προσδοκίες είναι χαμηλότερες κι από εκείνες του Άρη στο Μίλκο καπ. Κι όσο κι αν ο συμπαθής κιτρινόμαυρος θεός του πολέμου πασχίζει για μία ιστορική πρόκριση απέναντι σε ποδοσφαιρικά καφενεία και τουριστικά γραφεία, οι Powerwolf έδωσαν τίμιο υλικό στους μαλλιαρούς οπαδούς τους.
Σε αντίθεση με τους συναγωνιστές Sabaton που από ένα σημείο και μετά κυκλοφορούν τη μία μαλακία μετά την άλλη, ακόμη και το παρωχημένο υπερπομπώδες metal των Powerwolf βρίσκει όμορφες διόδους στον εγκέφαλο του ακροατή. Το Faster than the Flame είναι δυνατό κομμάτι και σωστή επιλογή για να ανοίξει ένα άλμπουμ. Dancing with the Dead επίσης δίνει κάποιο πόνο (δεν το λες και critical strike, αλλά κάποια τίμια hit points αφαιρούνται). Υπάρχει και μπαλάντα που δεν φέρνει χασμουρητά, Alive or Undead, ιδανικός ύμνος για να παίζει στο τελείωμα ενός επικού session Werewolve the Apocalypse (World of Darkness ρε μουνιά!).
Αγαπημένο κομμάτι το Blood for Blood με τις φολκ πινελιές που δένουν άψογα στο κομμάτι. Δυνατός ύμνος και το ομότιτλο, το οποίο ο Kürsch το ανεβάζει σε πολλαπλά επίπεδα γαματοσύνης, στο Missa Cantorem II.
Η Napalm Records έριξε το τυράκι, εγώ το χάπατο έπεσα (ακόμη μία φορά) με τα μούτρα στην παγίδα. Παγιδευμένος, εγκλωβισμένος δεκαετίες τώρα στο power metal παραμύθι, χαρούμενος κι ολοκληρωμένος με ένα γλυκό λάθος που δεν θα πεθάνει ποτέ.
No comments:
Post a Comment