Είχαμε επισκεφθεί την Tate Gallery, στο Λονδίνο και γούσταρα την περιήγηση στα εκθέματα μεγάλων καλλιτεχνών του Ρομαντισμού. Μέσα στην καλή χαρά που ήμουν, βλέπω το έργο του William Blake, The Ghost of a Flea, αρχίζω να φωνάζω "γαμώ!!!, έχουν και Bruce Dickinson εδώ!!!" κι αρχίζω να επιδίδομαι σε air guitar τραγουδώντας το Bring your Daughter to the Slaughter. Κι όπως κάποιες φορές μου έρχεται η επιθυμία να θέλω να τσακίσω ντολμάδες με φέτα, εκεί μου ήρθε η ακατανίκητη επιθυμία να απολαύσω τα έργα του Blake υπό τους ήχους του Chemical Wedding. Και χάρη στην σύγχρονη τεχνολογία και τις κεραίες 4G (που κάποιοι κυνηγούν με σφεντόνες), βάζω ακουστικά στο smartphone και αρχίζει να παίζει το King in Crimson.
Το Chemical Wedding είναι αψεγάδιαστος δίσκος που δυστυχώς (όπως κι όλη η δισκογραφική δουλειά του Mesapoutsogiou) θα κρύβεται μία ζωή στη σκιά των Maiden. Η μουσική αρχοντιά των Dickinson, Andrian Smith και Roy Z ξεδιπλώνεται σε δέκα αριστουργήματα, με τα Chemical Wedding, The Tower και Book of Theli να έχουν ένα τσικ κατιτίς παραπάνω (κατά την αφεντιά μου πάντα). Όμορφη heavy μουσική, με μπόλικο βάθος, σολάρες (όχι αυτές τις Maiden κουραστικές – ρίξε μπάρμπα κι εσύ ένα σόλο), πολύ πληροφορία, τη φωνή του Dickinson, groovάτες κιθάρες εκεί που πρέπει και στιχουργικές αναφορές που παραπέμπουν σε εποχές Αναγέννησης.
Ο συνδυασμός της ακρόασης του άλμπουμ σε έναν χώρο εικαστικής τέχνης (που είχε κι άμεση σχέση αφού τα έργα του Blake κοσμούν εξώφυλλο/οπισθόφυλλο/booklet) ήταν απίστευτη εμπειρία και τεράστιο μάθημα περί αντίληψης της τέχνης.
Μία μουσική κυκλοφορία σε φυσικό μέσο κυρίως ερεθίζει την ακοή (γράφω κυρίως γιατί όλα παίζουν ρόλο - εξώφυλλο, αισθητική πακέτου, τι μπλούζα φορούν τα μέλη της μπάντας στη φωτο, κ.τ.λ), αλλά μπορεί να συνδυαστεί και με άλλες κλασσικές τέχνες οδηγώντας τον εκτιθέμενο σε νέα μονοπάτια γνώσης κι εμπειρίας.
Πέρα λοιπόν το κλασσικό "μουσική και σεξ (... λέμε τώρα)", ή το "metal να παίζει και βάφω φιγούρες Warhammer (... εδώ είμαστε)", ο Blake με τον Dickinson μου άνοιξαν τους ορίζοντες στο να απολαμβάνω έναν πίνακα ζωγραφικής, ένα βιβλίο, ένα γλυπτό ή ένα θαύμα αρχιτεκτονικής, υπό τους ήχους των συνθέσεων σκληρής μουσικής που τόσο αγαπάμε.
Το CD της συλλογής μου είναι η Expanded Edition με τρία εξαιρετικά bonus tracks.
No comments:
Post a Comment