To άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2006 σε CD αλλά το αγόρασα πριν από λίγα χρόνια όταν το κόπιαρε σε βινύλιο η Γερμανική High Roller, με σωστό εξώφυλλο και logo. Οι Cloven Hoof μετά τις επιτυχίες στα 80s εξαφανίστηκαν και δεκαπέντε χρόνια μετά ο Lee Payne ακολουθεί τη "συνταγή της επιτυχίας" των 00's που λέγεται reunion (resurrection στην περίπτωσή μας γιατί ο μόνος αυθεντικός Σχισμενοποδαράς είναι ο Payne).
To είχα ξαναγράψει, πως όταν μία μπάντα έχει να κυκλοφορήσει δίσκο από εποχές ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ και μετά από δεκαπέντε είκοσι χρόνια με μέλη απ’ το πουθενά κάνουν reboot, βάζω στην άκρη το ένδοξο παρελθόν και ξανά συστήνομαι μαζί τους. Αν βγάλω από την κεφάλα μου συγκρίσεις του Russ North με τον μπόντζόβι Matt Moreton και ξεχάσω λίγο το παρελθόν, βρίσκω το Eye of the Sun διασκεδαστικό δίσκο (Cloven Hoof ≠ κακός δίσκος) που γουστάρω να τον βάζω να παίζει (αρέσει και στη σύζυγό μου που γουστάρει τις μοντερνιές που βγήκαν στα 00s).
Ο Payne θα μπορούσε να κυκλοφορήσει το δίσκο ως solo (τα μέλη που μάζεψε δεν είχαν την παραμικρή συμμετοχή εκτός από ένα credit που παίρνουν στο Eye of the Zombie - το πιο αδύναμο κομμάτι του δίσκου κατ’ εμέ) - αλλά πρέπει να ζήσει ο άνθρωπος. Στην τελική, κομμάτια σαν το Inquisitor, Eye of the Sun, Absolute Power και Angels in Hell μια χαρά συνεχίζουν την βαριά ιστορία των Cloven Hoof.
No comments:
Post a Comment