Υπήρχε κάποτε το heavymetal.gr, με κριτικές, live ανταποκρίσεις και αξιοπρεπές forum. Τα χρόνια εκείνου του δικτυακού τόπου που μας κρατούσε συντροφιά δεν ήταν πολλά, το πήρε ο χάρος γρήγορα. Πλέον το εν λόγω domain φιλοξενεί έναν (πεθαμένο?) web radio station.
Στο forum του heavymetal.gr, θυμάμαι μία συζήτηση που είχα ανοίξει για την Ελληνική σκηνή και κάποιος άρχισε να εκθειάζει τους Dark Nova. Εγώ μέχρι τότε ήξερα τους Στέρεο Νόβα, τον υπερήρωα (για ψαγμένους) Nova της Marvel, τους κόκκινους γίγαντες και τους λευκούς νάνους. Με τις παροτρύνσεις του heavymetal συμφορουμίτη μπήκαν οι Dark Nova στη wishlist μου.
Αν θυμάμαι καλά (έχουν περάσει χρόνια κι έχω γεράσει ο άμοιρος) το άλμπουμ Sivilla το αγόρασα σε ένα δισκοπωλείο στη Στοκχόλμη. Σίβυλλες, οι γυναίκες της αρχαίας Ελληνικής και Ρωμαϊκής παράδοσης, που με τη βούληση του θείου (ετυμολογία της λέξης), αποκάλυπταν τα μελλούμενα. Εκείνες τις μυστήριες εποχές, οι Σίβυλλες πατούσαν κάτω κάτι εγκάθετες Πυθίες, τσουτσέκια των συστημικών Μαντείων των Δελφών και της Δωδώνης. Ήταν true προφήτες με ταραγμένο ψυχικό status, μακροζωία, σαρκική εγκράτεια (σε αντίθεση με τα Μαντεία που ο μπάφος κι ο πούτσος πήγαινε σύννεφο) κι αποτέλεσαν αντικείμενο μελέτης της κορυφαίων φιλοσόφων της εκάστοτε εποχής.
Με τέτοιο δυνατό τίτλο, δεν θα μπορούσα να μην προσθέσω στη συλλογή μου το πόνημα του συγκροτήματος από την Αθήνα. Και πολύ καλά έκανα, το Sivilla είναι μοντέρνο heavy/power με prog περάσματα και μία doom αισθητική να περιρρέει τα κομμάτια. Καλοδουλεμένες συνθέσεις του Ηλία Κοσκόρη και του συμπαίχτη του στα drums, Nick Adams (φτυστός ο Eric Adams - παίζει συγγένεια εδώ, δεν μπορεί), στα ορχηστρικά μέρη με γεύση Ανατολής/Αρχαίας Ελλάδας από την Μαίρη Τασουλή (όπου υπήρξα ερωτευμένος για εβδομάδες όταν αντίκρυσα το μοναδικό της βλέμμα στο booklet).
Η ψυχή όμως του Sivilla είναι η ερμηνεία του του Μιχάλη Χουλάκη στη φωνή και στους στίχους. Θα έλεγα πως ο Χουλάκης κλέβει την παράσταση σε ένα δυνατό άλμπουμ με πολλά στοιχεία να αγαπήσει (πέρα από την Μαίρη) ένας φαν του ιδιώματος. Εντύπωση μου προκαλεί πως δεν μπόρεσα να βρω άλλες συμμετοχές του τραγουδιστή σε άλλα μουσικά projects, πέρα από ένα demo των 90s με το συγκρότημα Nightwolf.
Αγαπημένες στιγμές στο άλμπουμ θα έβαζα εύκολα το Come into my Nightmare (με την Avernus εισαγωγή), το Sivilla, το Out of the Silence (που σε κάποιο σημείο παίζει - επιτηδευμένα ή μη - το main rif του video game Doom), το (γαμάτο) Say No More και το μεθυστικό βλέμμα της Μαίρης.
No comments:
Post a Comment