Το άλμπουμ αυτό και το πως το απόχτησα συνδέονται με ένα από τα πιο ντροπιαστικά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου. Ήρθε η ώρα να εξομολογηθώ και να εξαγνισθώ.
Στην πρώτη δεκαετία του αιώνα, μία υπηρεσία που ακροβατούσε στα όρια της νομιμότητας είχε αρχίσει να ακμάζει στην χώρα. Η εκπόνηση φοιτητικών εργασιών, πτυχιακών μέχρι διδακτορικών συγγραμμάτων κατά παραγγελία (με το αζημίωτο φυσικά). Σαν νέος και φέρελπις επιστήμονας που ακόμη δεν είχε έρθει σε σύγκρουση με αρχές κι αξίες, δελεάστηκα από το ζεστό κι άμεσο χρήμα που θα μπορούσε να μου αποφέρει η ενασχόληση μου ως εκπονητής. Μέσω αγγελίας ήρθα σε επαφή με έναν από τους "γνωστούς" του χώρου, τον οποία είχα την ατυχία να τον γνωρίσω και προσωπικά. Ο τύπος ήταν τεράστιο λαμόγιο-τσουτσέκι-μούτρο που πέρα από χρήματα πρόσφερε κι εναλλακτικές μορφές πληρωμής στους "δυνατούς/πιστούς" εκπονητές. Με την ιδιότητα του πανεπιστημιακού, μου είχε υποσχεθεί πως (αν ήθελα) αντί για χρήματα θα μπορούσε να μπει το όνομα μου σε δημοσιεύσεις (άνευ ουσιαστικής συμμετοχής) σε conferences που ο ίδιος συμμετείχε στην επιτροπή, να μπω ενεργά σε ερευνητικά projects τα οποία διεύθυνε ο ίδιος, ή ακόμη και φοιτήτριες (λόγω έλλειψης χρημάτων) που θα περνούσαν από το κρεβάτι μου (της πόπης γίνεται στα Ελληνικά πανεπιστήμια).
Αν κι είχα αηδιάσει πλήρως με το σίχαμα, μπήκα στο κύκλωμά του κι εκπόνησα μία σειρά από εργασίες με επιτυχία και μπήκε χρήμα στο ταμείο. Είχα βρει μία διέξοδο να μπορέσω να χρησιμοποιήσω τις θεωρητικές μου γνώσεις με άμεσο (καλό) χρηματικό αντίκτυπο, κάτι που το παρών σύστημα αγορά εργασίας δεν προσφέρει (όποιος έχει λιώσει σε πανεπιστήμια κι έρευνα καταλαβαίνει απόλυτα τι γράφω).
Το αξιακό εσωτερικό μου σύστημα είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται, τύψεις με είχαν κατακλύσει, τα χρήματα που κρατούσα ήταν βρώμικα. Παρενέβαινα στο ταλαιπωρημένο σύστημα εκπαίδευσης της χώρας, το οποίο είχε ήδη τα χίλια μύρια προβλήματα. Αποφάσισα να πω στον βρωμιάρη ότι παραιτούμαι και πως θα τον εκθέσω στην πανεπιστημιακή κοινότητα (τίποτε δεν έκανα γιατί ήμουν κότα, ντροπή μου, ακούω και Manowar).
Παράτησα όλα τις εργασίες που είχα αναλάβει στη μέση δίχως επιστροφή, ώσπου ένας φοιτητής Ηλεκτρονικής ζήτησε να με συναντήσει. Το μήνυμα που μου έστειλε ήταν ιδιαίτερα σπαρακτικό, οπότε δεν αρνήθηκα. Συναντηθήκαμε στο κέντρο και μου έσκασε με μπλούζα Kreator, μεταλλάς ο μικρός. Μου εξήγησε πως περίμενε την πτυχιακή από τη μεριά μου, είχε προπληρώσει τον απατεώνα και πλέον ήταν ξεκρέμαστος. Με παρακάλεσε αν μπορώ να του δώσω ότι είχα γράψει μήπως και μπορέσει να το σώσει. Ο μικρός με συγκίνησε επειδή ήταν από φτωχή οικογένεια όπου σπούδαζε κι εργαζόταν παράλληλα (είχε και καλό μουσικό γούστο). Αποφάσισα όχι απλά να του παραδώσω ότι είχα συγγράψει αλλά να τον βοηθήσω να την ολοκληρώσει και να κατανοήσει πλήρως το θέμα (άνευ χρημάτων). Παραβρέθηκα και στην παρουσίαση της πτυχιακής όπου ο μικρός γάμησε παίρνοντας τη maximum βαθμολογία/επίπεδο δυσκολίας.
Με ευχαρίστησε από καρδιάς και μου έδωσε δώρο την Limited edition, digipack με bonus DVD του Enemy of God των Kreator. Μία από τις "επαγγελματικές" δισκάρες που κυκλοφορεί η μπάντα από το 2001 και μετά, γεμάτη thrash κιθαριστικές μελωδίες, οργή για το σάπιο σύστημα και στίχους γεμάτους τροφή για σκέψη. Όχι τόσο δυνατό σαν τον προκάτοχό του, Violent Revolution, αλλά με το ομώνυμο, τα Voices of the Dead, Murder Fantasies και το απόλυτο Under a Total Blackened Sky γίνεται μια χαρά η δουλειά.
Έχοντας κυκλοφορήσει ένα κάρο άλμπουμ κι ολοκληρώνοντας τα πειράματα και τους μοντερνισμούς, οι Kreator γράφουν "ασφαλές" thrash metal με σωστή παραγωγή, φρέσκιες ιδέες, (που και που) αναμοχλεύοντας το παρελθόν ότι πρέπει για ένα fan της μπάντας που θέλει να συνεχίσει να τους ακολουθεί.
Με το παλικάρι βρεθήκαμε και στη συναυλία που έδωσαν οι Kreator στην Αθήνα, στην Hordes of Chaos περιοδεία (με Caliban, Eluveitie και Emergency Gate) ξεσπώντας σε συν-οργασμικό headbanging στο Voices of the Dead στα πλαίσια του metal-brotherhood bonding που αναπτύχθηκε μεταξύ μας.
No comments:
Post a Comment