Ένα από τα πράγματα που δεν μπορεί να καταλάβει η σύζυγός μου είναι την αξία του φθηνού (ή ακόμη καλύτερα, τσάμπα) φαγητού. Εκτιμώ ιδιαίτερα τα μέρη "με 10 ευρώ φάε σαβούρα μέχρι να σκάσεις", τα μερακλίδικα σουβλατζίδικα-οβελιστήρια του Κερατσινίου (όπου δεν συναντάς αδέσποτο σκυλί σε ακτίνα 3 χιλιομέτρων) και super market τύπου Dealz όπου πωλούν μπαμπάτσικα σάντουιτς με 60cents. Πριν λοιπόν το έτερον ήμισυ, η οποία νοιάζεται για την υγεία μου, μου ρίξει οριστικό ban στα Dealz (με απειλή εξορίας στον καναπέ για μία εβδομάδα) είχα πάει να τσιμπήσω σαντουιτσάκι και coca light για καταπολέμηση της χρόνιας λιγούρας. Εκεί παρατήρησα πως είχαν ένα stand με CDs με 90 λεπτά το ένα. Γνώριζα πως θα είναι πήχτρα στα "σουβέρ" αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ τον πειρασμό και να μην ρίξω μία ματιά. Και κάπως έτσι η συλλογή μου απέχτησε και Limp Bizkit (και με bonus disc παρακαλώ).
Rap Metal, Nu Metal, ότι τέλος πάντων είναι, not my cup of tea, αλλά τα δύο-τρία hits που περιλαμβάνει (Just Like This, Nookie, Break Stuff) μου δίνουν να καταλάβω γιατί αυτό το μουσικό ρεύμα είχε τόση μεγάλη επιτυχία στα late 90s - early 00s. Σύμφωνα με τη wikipedia το Significant Other έχει πουλήσει 16 εκατομμύρια κόπιες - δεν το λες κι αποτυχία. Bέβαια αν στις πωλήσεις προσμετράνε sales όπως 90 cents στα Dealz ή από τα πανέρια της λαϊκής και τις κούτες στο παζάρι Σχιστού... no comment.
No comments:
Post a Comment