Rhapsody - Legendary Tales (1997)

 

Πρώτα άκουσα το Rage of the Winter κι ύστερα ανακάλυψα τους Rhapsody. Σκόρπια mp3s που μοιραζόμουν με τους συμφοιτητές μου σε random playlists. Μέχρι το 1:20 του κομματιού ένοιωθα πως ο Staropoli με τον Turilli άλλαζαν τη μπάλα έξω από τη μεγάλη περιοχή στην προσπάθεια να δημιουργήσουν τη χρυσή ευκαιρία. Κι ακριβώς στα 80 δευτερόλεπτα, μπαίνει το επικότατο ρεφρέν με τον βαρύ κορμί striker, Fabio Lione, να σκοράρει.

Rage of the winter mould the horizon, cover the mountains forest and lakes

Rage of the winter magical wonder, enchanted fury majestic force

Τρελάθηκα! Ένοιωσα σαν να είχε μπει γκολάρα μπροστά στα μάτια μου κι έπρεπε να πανηγυρίσω. Ποιοι είναι αυτοί οι Rhapsody και τι μπαλάρα παίζουν; Την ίδια κιόλας μέρα αναζήτησα από τον "θείο" (δεν είχαμε λεφτά τότε να αγοράζουμε CDs κατά το δοκούν), ολόκληρο το άλμπουμ και το σαγόνι μου έπιασε πάτωμα. Ήταν ένας πρωτόγνωρος ήχος για μένα, έξω από τα στεγανά του κλασσικού power που με είχε κερδίσει απόλυτα. Warrior of Ice, Land of Immortals, το θεατρικό έπος Legendary Tales να ανοίγουν το saga που όλοι αγαπήσαμε για το Σμαραγδένιο Ξίφος.

Αμφιβάλω αν οι νεαροί τότε Τουρίλης, Λιόνες, Σταροπόλις και Καρμπονάρας είχαν επίγνωση το τι θα ακολουθούσε από το Legendary Tales κι έπειτα. Δεν είναι το αγαπημένο μου Rhapsody, θεωρώ πως έγραψαν καλύτερη μουσική τα επόμενα χρόνια, αλλά ήταν το άλμπουμ που με έμπασε στη φάση.