Santana - Supernatural (1999)

 

Είμασταν σε road trip, σε απομακρυσμένα μέρη του βορρά, εκεί όπου συναντάς μόνο λύκους, αλεπούδες, ασβούς και χωρικούς κάτοικους από το Yharnam. H μουσική σε αυτές τις φάσεις είναι πιο σημαντική κι από τρόφιμα για το ταξίδι, οπότε μερικά CD καλό να υπάρχουν πρόχειρα (γιατί από ράδιο σε τέτοια μέρη το μόνο που μπορεί να πιάσουμε, αν είμαστε τυχεροί, είναι Numbers Stations). Το έτερο μου ήμισυ είχε αναλάβει το soundtrack κι είχε φέρει κάτι Neil Young CDs όπου τα είχε από την εφηβεία της. Τα δισκάκια ήταν σε χείριστη κατάσταση και το player αρνιόταν να τα παίξει κανονικά, οπότε πέρα από τη φωνή του Neil έπρεπε να ανεχθώ και το σπαστικό "χρουτσου χρουτσου"

Επιλογές δεν υπήρχαν άλλες, ώσπου σταματήσαμε σε ένα παντοπωλείο - κυριολεχτικά στη μέση του πουθενά - στους πρόποδες ενός λόφου, για προμήθειες. Αυτά τα παραδοσιακά παντοπωλεία που δεν τα έχει αγγίξει ο χρόνος και μυρίζουν παρελθόν. Ο ιδιοκτήτης, ένας γερος άνω των 90, έμπειρη μουσάκλα, archdruid με πολλά levels στην πλάτη να μας κοιτάει με creepy βλέμμα. Καθώς η σύζυγος διάλεγε πόσιμα και βρώσιμα καλούδια, εμένα το μάτι μου έπεσε σε ένα stand με CDs. "Τι έχω να χάσω", σκέφτηκα και πήγα να ρίξω μία ματιά μήπως βρω κάτι να σωθούμε από το μαρτύριο της προηγούμενης παραγράφου.

Το stand ήταν γεμάτο με παραδοσιακή (μάλλον) μουσική, με κάτι τραγικά εξώφυλλα - φάτσες από μία άλλη εποχή, άθλιας αισθητικής, τα άπαντα της Γωγώ Τσαμπά της βόρειας Ευρώπης. Κρυμμένο αναμεσά τους ήταν το Supernatural του Santana. Αδιανόητο, ανέλπιστο, αναπάντεχο, είχα την υποψία πως είναι κάποιο bait από τον γέρο και πως αν το αγοράσω θα αφυπνίσω το κακό πνεύμα της περιοχής (φάση όπως στο The Cabin in the Woods). Στο δίλλημα Shoggoth ή χρουχρουτσουριασμένο Neil Young, η απόφαση ήταν εύκολη κι έβαλα στο καλάθι το CD να το αγοράσουμε.

Οι γνώσεις μου για τη μουσική του Santana περιορίζονταν στο βίντεο της YouTube σειράς Musicville που παρακολουθούσα κυρίως γιατί ήμουν εθισμένος στην αγγλική προφορά του τύπου που έκανε τα βίντεο (στο βίντεο έκραζε τον Santana ότι και καλά είναι one hit wonder, κακώς έκανε καριέρα και τέτοια). Το κράξιμο του Musicville είχε μία βάση μιας και στο Supernatural, στα συγγραφικά credits συναντάς καμιά 30αριά νοματαίους, ενώ οι συμμετοχές rock legends περισσεύουν. Ο Santana έβαλε απλά το όνομά του στο εξώφυλλο.

Το Supernatural έχει πάντως όμορφη μουσική, μίξεις κιθαριστικού ροκ με latin, fusion, τζαζιές, μπλουζιές και mainstream ατμόσφαιρα. Μας κράτησε όμορφη συντροφιά στο ταξίδι, έπιασα και την κουβέντα για τον Santana, με βάση ότι θυμόμουν από το παραπάνω βίντεο, το έπαιξα κι ιστορία στην κυρά (φάση θα σου αποδημήσω τον Santana, πόσο cool σύζυγο έχεις).

Από τα κομμάτια της συλλογής μου που μπήκαν κάπως ουρανοκατέβατα αλλά προσθέτουν όμορφο diversity στις μουσικές επιλογές.