Σύμφωνα με folklore παραδόσεις ο έβδομος υιός ενός έβδομου υιού έχει κάποιου είδους υπερφυσικές ιδιότητες, κατέχει το χάρισμα της ενόρασης, καθώς και healing abilities (Wolverine φάση). Ως γνωστόν οι οικογένειες της προηγούμενη γενιάς ήταν πολυπληθής με αριθμό παιδιών να γεμίσουν ομάδα μπάσκετ (και πάγκο). Τυχαίνει να έχω θείο ο οποίος είναι ο έβδομος υιός ενός έβδομου υιού και μπορώ να πω με προσωπική εμπειρία ότι αυτή η παράδοση είναι λίγο μπούρδα γιατί ο θείος μου ούτε ενόραση έχει ούτε νύχια από αδαμάντιο βγάζει. Τουλάχιστον από όσο γνωρίζω, εκτός κι αν έχω θείο σούπερ ήρωα με διπλή ταυτότητα και δεν το έχω πάρει χαμπάρι.
To έβδομο όμως άλμπουμ των Maiden έχει σίγουρα super hero powers αν φέρναμε έναν παράλληλο κόσμο όπου οι δίσκοι είχαν πλασματική υπόσταση. Είναι για πολλούς το καλύτερο Maiden (μεταξύ των οποίων κι η αφεντιά μου), έχει οκτώ ύμνους, τον έναν καλύτερο από τον άλλο. Με συναυλιακά hits με εκτόπισμα Hulk διαστάσεων όπως το Moon Child, το Can I Play with Madness και το Clairvoyant, έχει τα κλασσικά Maiden έπη The Evil Men that Do, Infinite Dreams και το απίστευτο, μεγαλειώδες, τιτανοτεράστιο, Seventh Son of a Seventh Son.
Με δεδομένο ότι είναι το έβδομο παιδί του Steve Harris, καλό είναι να ψάξουμε αν ο Harris είναι κι αυτός έβδομος υιός (ας λένε τα wikipedia σάιτς το αντίθετο), γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς πως ένα συγκρότημα στο έβδομο πόνημά του δίνει τόσο metal μεγαλείο. Συνήθως στον έβδομο δίσκο οι κλασσικοί metal δεινόσαυροι έχουν αρχίσει να ψήνουν το ψάρι από την άλλη μεριά, πειραματίζονται, βρίσκουν νέους ήχους, κάνουν συνεργασίες με ότι να ναι καλλιτέχνες, οι Maiden απλά έγραψαν ότι καλύτερο μπορούσε η μουσική να προσφέρει.
No comments:
Post a Comment