Rage - Trapped! (1992)

Θα μπορούσε να είναι το καλύτερο τους άλμπουμ, αλλά δεν είναι, γεγονός που δεικνύει πόσο γιγαντιαίων διαστάσεων μπάντα είναι οι Rage. Το Trapped! είναι το άλμπουμ που έβγαλε τη μπάντα από τη speed/power φάση και τους έμπασε στις μεγάλες λίγκες του heavy/power να παίξουν μπαλίτσα δίπλα στα θηρία. Με παραγωγό τον Sven Conquest (υπεύθυνο για το Missing Link αριστούργημα), το Ελληνογερμανικό τρίο κατακτά την Ευρώπη, σαν την ομάδα του Ρεχάγκελ δώδεκα χρόνια αργότερα (με τη διαφορά πως στη δισκάρα Trapped τα λεφτά της Γιάννας δεν έπαιξαν ρόλο).

Το άλμπουμ είναι γεμάτο διαμάντια, Shame on You, Enough is Enough, Solitary Man, Body Talk, από την αρχή μέχρι το τέλος ξεχειλίζει ποιότητα σαν το σουτιέν έμπειρης μιλφάρας. Κι επαναλαμβάνω, δεν είναι το καλύτερό τους άλμπουμ (ίσως για κάποιους να είναι), ήταν το ξεκίνημα για την χρυσή περίοδο με τα συνεχόμενα δεκάρια που ολοκληρώθηκε στο End of All Days. Τη στιγμή που η μπάντα είχε ήδη στην πλάτη της πέντε (συν το Avenger) δισκάρες να συγκλονίζουν το σύμπαν.

Η φωνή του Wagner είναι στα καλύτερά της, σωστό γρέζι, τέλος οι τσιρίδες, μεστή, ζεστή σαν παχύρευστη κοτόσουπα που κοχλάζει στο τσουκάλι. Κιθάρες Manni Schmidt, ο άνθρωπος είναι εγγύηση, ότι γρατζουνάει είναι χρυσάφι κι ο παικταράς Ευθυμιάδης (ο Χρήστος) να βασανίζει τα δέρματα των οργισμένων τυμπάνων.

Πέρα από την απίστευτη μουσική του Trapped!, το Enough is Enough ήταν το πρώτο βήμα στη νεανική μου ηλικία να αρχίσω να διαπιστώνω πως ο καπιταλισμός είναι σάπιο σύστημα και μόνο ηλίθιοι βλέπουν ως εναλλακτική μία δικτατορία μασκαρεμένη με σοσιαλιστικά/κομμουνιστικά σύμβολα.

Enough is enough, head over heart.

Enough is enough, right from the start.