Rage - Wings of Rage (2020)

 Τι δισκάρα έβγαλαν οι μπούστηδες οι Rage!!! Εκεί που είχα πάρει την απόφαση ότι είχαν πάρει την κάτω βόλτα άνευ επιστροφής, σκάει το Wings of Rage να ταράξει το ήδη διαταραγμένο Είναι μου. Μόνο Rage ρε!!! Γατάκια του heavy power υποκλιθείτε στο μουσικό μεγαλείο του Peavy Wagner που στα 55 του, ενώ έχει κυκλοφορήσει ένα σκασμό απίστευτης μουσικής, επιστρέφει με τέτοιο διαμάντι.

Από την αρχή με έπιασε το Wings of Rage, με το εναρκτήριο True. Φοβερό πιασάρικο κομμάτι, με ριφάρες και τα classic Rage φωνητικά περάσματα που όλοι αγαπάμε. Ίδια φάση και το Let the Rest in Peace, όπως και το Chasing the Twilight Zone. Ό Marcos Rodriguez παίζει στην κιθάρα τις κάλτσες του και μοιράζει όμορφα στακάτα ριφ. Κι ο Μανιατόπουλος εξαπολύει κρουστική επίθεση κρατώντας τον επιθετικό ρυθμό που αρμόζει στην Rage μουσική. Στο ομότιτλο δίνει ρέστα παιξίματος τυμπάνων, κι ενώ το κομμάτι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ο καταιγιστικός ρυθμός του Μπιλ του δίνει πολλά bonus.

Το τεράστιο μεγαλείο όμως κρύβεται στα A Nameless Grave και Shine a Light, όπου ξεφεύγουμε από τα πεπραγμένα. Και μόνο που υπάρχει κομμάτι Rage με τη λέξη Nameless στον τίτλο, θα είναι αριστούργημα, είναι φυσικός νόμος, εξίσωση Wagner. Ειδικά όταν του χώσεις κι ορχήστρα με βιολιά και κλαπατσίμπανα, μιλάμε για πολύτιμο μουσικό λίθο. Βγαλμένο από το Black in Mind, ο Peavy με γύρισε στη χρυσή εποχή τους. Το Shine a Light αντί να είναι μία αδιάφορη power μπαλάντα, βγάζει δύναμη, συναίσθημα, βγάζει γούστα. Το άλμπουμ γράφτηκε με έμπνευση και μεράκι, δεν κωλοκάθισαν στις δόξες του παρελθόντος, για αυτό αγαπάμε Rage.

Υπάρχει και το κομμάτι HTTS 2.0 το οποίο αρχικά πίστεψα πως είναι ένα καινούργιο web πρωτόκολλο κι ο Peavy αντί να κάνει δημοσίευση στην IEEE, το έβαλε στο άλμπουμ. Αντί αυτού (κρίμα, θα γαμούσε), είναι το Higher than the Sky με μία πιο aggressive προσέγγιση. Χαιρετίζω την προσπάθεια, αλλά σπάνια οι re-imagined φάσεις κλασσικών κομματιών έχουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Καλό είναι που το βάλανε, αφού έτσι ένοιωθαν, αλλά σε τέτοια δισκάρα ψιλοαχρείαστο ήταν.

Λαμβάνω το Wings of Rage σαν ένα τεράστιο comeback της μπάντας (που δεν παύει να αλλάζει μέλη), ένας απογαλακτισμός από τον Λευκορώσο και τα καλύτερα έρχονται.