Η συζυγός μου είναι φίλη και συνάδελφος με μία τύπισσα που ο άντρας της είναι manager σε underground heavy metal μπάντες του Δουβλίνου. Δεν ξέρω τι ακριβώς μανατζάρισμα κάνει στις μπάντες, αλλά τον κόβω για φάση Άκης Μάντζιος (δεν περνάμε ούτε προκριματικά στο Conference).
Ο τύπος όμως είναι γαμάτος, χαρισματική προσωπικότητα, ήθελα οπωσδήποτε να γίνουμε φίλοι. Συνήθως για να κάνεις φίλο έναν Ιρλανδό, απλά τον βγάζεις για μπύρες. Επειδή όμως δεν αντέχει το στομάχι μου τις δέκα με δώδεκα μπύρες που κατεβάζουν στην καθισιά τους αυτοί οι βλαμμένοι, είπα να τον βγάλω συναυλία. Όλως "τυχαίως" είχα στην κατοχή μου δύο εισητήρια για συναυλία Eternal Champion που θα έπαιζαν στο Δουβλίνο.
Το story ήταν πως είχα αγοράσει δύο εισιτήρια (για τη σύζυγο κι εμένα), στην πορεία ξέχασα πως έχουμε παιδί και δεν μπορούμε να πάμε κι οι δύο, οπότε μου ξέμεινε το ένα. Δεν έβρισκα κάποιον που να ήθελε το εισιτήριο, γιατί ποιος ακούει Eternal Champion, οπότε έβαλα τη σύζυγο να ρωτήσει τη φίλη της αν το θέλει ο άντρας της (και να πάμε μαζί). Η ιστορία προφανώς έμπαζε από παντού, καλύτερα σενάρια έχω ξεφουρνίσει σε γκόμενες μπας και πηδήξω, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο έπιασε. Θα πήγαινα συναυλία Eternal Champion με τον νέο μου φίλο, heavy metal manager και πολλά κιλά alpha male γαματοσύνης.
Για να είμαι και πιο οργανωμένος, έπρεπε να αποκτήσω και κάποιο άλμπουμ από τα συγκροτήματα του ρόστερ του. Περισσότερη πώληση μούρης και πιθανά triggers για underground heavy metal συζήτηση. Από τις διάφορες μπάντες του, το μάτι μου έπεσε κατευθείαν στους Leitourgos. Η χρήση της Ελληνικής λέξης Λειτουργός αμέσως κέντρισε το ενδιαφέρον μου και τσίμπησα από το bandcamp την τελευταία τους κυκλοφορία. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα τι παίζει μουσικά με δαύτους, δεν τους είχα ξανακούσει, ούτε κάν σαν όνομα, παίζει ούτε η ίδια τους η μάνα να τους ξέρει.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι το Damn the Creature είναι πολύ δυνατό άλμπουμ. Power(περισσότερο)/thrash(λιγότερο), γραμμένο με μπόλικο μεράκι, και πολύ ενδιαφέρουσα στιχογραφία. Πολλές μελωδίες που χρησιμοποιούν θυμίζουν δουλειές από διάφορες mainstream μπάντες, δίχως αυτό να χαλάει κανένα. Στο κομμάτια τους καταπιάνονται με dark fantasy θέματα και τοπικούς (Ιρλανδία) παγανιστικούς στίχους, μπαλαντζάροντας στα good feeling ρεφρεν και στα full force κιθαριστικά ριφ. Παίζουν σωστή μπάλα οι Leitourgos και τελικά με την όλη φάση wannabe φιλίας με τον manager, ανακάλυψα μία φανταστική τοπική μπάντα που θέλω να τη δω και live στην πρώτη ευκαιρία.
Στα bonus tracks του CD που περιέχουν demo/single versions κομματιών από το πρώτο του άλμπουμ, Slaves to the Master, παίρνω την πληροφορία πως και το ντεμπούτο τους μάλλον είναι κι αυτός φοβερός δίσκος.
Μοναδικό παράπονο, το εξώφυλλο του Damn the Creature το οποίο το βρήκα αρκετά απλοϊκό και ψιλοανέμπνευστο. Σχεδιασμένο από τον Γερμανό Markus Vesper, ο οποίος έχει εξαιρετικές δουλειές στο πορτφολιό του. Το concept της νεκροκεφαλής που κρέμεται από την αλυσίδα δίπλα στο φινιστρίνι κι έξω γίνεται της πουτάνας από τις φλόγες... Ok, πιάνω τι θέλει να πει ο ποιητής, αλλά σαν εικόνα δεν μου τρίγκαρε τους κατάλληλους νευρώνες.
No comments:
Post a Comment