Απολάμβανα (για εκατομμυριοστή φορά) το συγκλονιστικό άλμπουμ Somewhere Fary Beyond των Blind Guardian και με είχαν πάρει τα ζουμιά με την τεράστια φωνή του Hansi Kürsch. Πως μπορεί να έχει τέτοια φωνάρα ο πούστης, να δίνει τέτοια ερμηνεία. Πάνω σε εκείνη την έκσταση αποφάσισα να συλλέξω κάθε άλμπουμ στο οποίο έχει κάνει guest ο Hansi, να μην αφήσω δευτερόλεπτο χαμένο από την καλλιτεχνική παρουσία του τεράστιου βάρδου.
Κι έτσι πήρα το Upon Desolate Sands των Hate Eternal. Βάζω την κασέτα στο walkman, υπερμεγέθη ακουστικά (που πλέον δεν είναι ντροπή να τα φοράς στο δρόμο) και τραβάω για περίπατο στο δασάκι, εκεί που κάνουν τζόκινγκ όλες οι κωλαρούδες μιλφάρες.
To άλμπουμ κυλάει όμορφα, The Violent Fury, What Lies Beyond, Vengeance Striketh, η deathιά η σωστή η τίμια. Δεν είχα μελετήσει τα credits στο εσώφυλλο της κασέτας, ήθελα να είναι έκπληξη η κομματάρα που θα μπει η φωνή του Kürsch και θα δέσει με την βοθρίλα του Erik Rutan. Ζούσα μεγάλες στιγμές.
Και (όπως ο εξάστερος απέναντι στον Θρύλο) πήρα τα παπάρια μου. O Hansi δεν έχει guest συμμετοχή στο άλμπουμ, γενικότερα δεν έχει συνεργαστεί με τους Hate Eternal. Για κάποιο πούστη λόγο, είχα μπερδευτεί με το Veto των Heaven Shall Burn που είχε κυκλοφορήσει το 2013 (πέντε χρόνια πριν). Δεν έχω ιδέα πως είχε καρφωθεί στο χαζό το μυαλό μου ότι ο δίσκος με το guestιλίκι ήταν το Upon Desolate Sands.
Μικρό το κακό, το άλμπουμ των Hate Eternal είναι μια χαρά και τιμάει το ιδίωμα κι άνευ εξτρά συμμετοχών. Οι καλεσμένοι όμως δεν λείπουν, η Πολωνέζα μιλφάρα (που σίγουρα κάνει τζόκινγκ) των Saratan, απογειώνει το ομότιτλο κομμάτι του άλμπουμ. Το Upon Desolate Sands ήταν το death άλμπουμ που δεν ήξερα ότι χρειάζομαι και χαίρομαι που μπήκε στη συλλογή μου και συσχετίστηκε αθέλητα με τους θρυλικούς βάρδους.
No comments:
Post a Comment