Ποτέ δεν κατανόησα πως η Ελληνική μέταλ/ροκ σκηνή έχει παράσχει τόσες πολλές stoner κυκλοφορίες. Από τα μισά της πρώτης δεκαετίας των 00's, (με τη βοήθεια του Πέτρου Κωστόπουλου) ξεβλάχεψε όλη η Ελληνική περιφέρεια, αγόρασαν κάνα δύο Harley Davidson (ή απλά κάποιο δερμάτινο απομίμηση γιατί φράγκα δεν παίζουν) και την είδαν Sons of Anarchy.
Οι Heritage είναι παλικάρια από την Άρτα και δεν μπορώ να φανταστώ πολλά σενάρια που θα μπορούσαν να τους τριγκάρουν καλλιτεχνικά να γράψουν στονεριές με φόντο την αμερικάνικη έρημο, μηχανές, παρανομία, devil's path και μπόλικη μεξικάνικη μπύρα. Το πολύ πολύ να μιλάμε για τίποτε πιτσιρίκια με στρογγυλοφάναρα που έχουν αράξει στο γιοφύρι και κατεβάζουν Amstel. Στην Ελληνική κουλτούρα όταν μιλάμε για μηχανές και παρανομία, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι τα Τσακάλια και μπόλικο old school underground US power metal, εκεί είναι η κληρονομία μας. Μαζί με black metal, λόγο αρχαίου Ελληνικού παγανισμού και fantasy heavy/power γιατί εμείς οι 90s νέρντουλες αν ενωθούμε βγάζουμε κυβέρνηση.
Όπως και να έχει το πράγμα, το Ελληνικό Stoner είναι εδώ, ενωμένο δυνατό κι ιδιαίτερα ποιοτικό. Οι Heritage παίζουν σωστή μπάλα, με τσαμποκαλεμένα ριφ που βρωμάνε καμένο λάστιχο, φωνή υψηλή περιεκτικότητας οκτανίων και rhythm session που μοιράζει μολότοφ σε εγκάθετα τομάρια. Το Herencia περνάει τις southern εξετάσεις και μπορεί να φοράει με περίσσεια περηφάνεια το leather cut.
Με ξενίζουν (χωρίς να με χαλάει) κάπως οι διάρκειες των κομματιών που είναι αρκετά τραβηγμένες, κάτι που δεν συναντώ συχνά σε αυτό το ιδίωμα. Ούτε σε αυτό έχω εξήγηση, μάλλον το πηγαίναν να γράψουν progressive δίσκο αλλά θα είχαν κατεβάσει πόσα κιλά ξύδια, πιει άλλους τόσους μπάφους και μέσα στα ντουμάνια τους βγήκε stoner.
No comments:
Post a Comment