Πολλοί πιστεύουν πως οι Rhapsody θα έπρεπε να σταματήσουν στο Symphony of Enchanted Lands II. Στο απόγειο της δόξας τους, με το Hollywood Metal στα καλύτερά του, την αύρα του Christopher Lee κι τις εκάστοτε καλλιτεχνικές δυνάμεις της μπάντας να εξερευνήσουν διαφορετικά μονοπάτια δημιουργίας.
Όχι ρε μουνιά, οι ραψωδίες δεν τέλειωσαν το 2004, ο Κατουρίλης έχει να δώσει πολύ πόνο ακόμη, το Λιοντάρι βρυχάται ακόμη κι ο Στρατοπόλης σβήνει συμφωνικές ορχήστρες με τα πλήκτρα του. Ραψωδοί της φωτιάς, γιατί έπεσαν μηνήσεις από τη RealNetworks (Real Player κανείς?) για το όνομα Rhapsody. Ότι τι? Μην μπερδέψει ο κόσμος μία metal μπάντα με software προϊόντα. Εγώ πιστεύω πως απλά δεν γουστάραν Rhapsody εκεί στην RealNetworks. Θα ήταν τίποτε μαλλιάδες τρουμεταλλάδες, με μόνιμο βλέμμα τσαντισμένης νυφίτσας, που δεν σηκώνουν πλήκτρα και συμφωνιλίκια στη σκληρή μουσική τους.
Με αφορμή τη ακατάπαυστη γραμμή παραγωγής δίσκων από τους Rhapsody, ένα εύλογο ερώτημα που μου είχε θέσει φίλος συν-μεταλλάς. "Τι καινούργιο προσφέρουν οι Rhapsody μετά τα τρία πρώτα άλμπουμ?". Η απάντηση είναι απλή κι έχει δύο σκέλη. Καταρχάς είσαι μαλάκας που τολμάς να αμφισβητήσεις τους Rhapsody. Φωτιά θα σε κάψει ζωντανό (Rhapsody of Fire κι έτσι). Δεν είναι από τις μπάντες που έρχονται να προσφέρουν τίποτε καινούργιο. Αυτό έγινε στα πρώτα άλμπουμ και στο σόλο άλμπουμ του Luca Turilli. Από εκεί και πέρα είναι σαν τις νουβέλες των Forgotten Realms. Μόνο τα Icewind Dale και Dark Elf (R.A Salvatore) είναι οι πραγματικές λογοτεχνικές ναυαρχίδες της σειράς, αλλά δεν παύουμε να διαβάζουμε ότι κι αν βγαίνει πάνω σε αυτό τον κόσμο, όποιος κι αν είναι ο συγγραφέας.
Πόσο μάλλον όταν το lineup των Rhapsody είναι ακόμη αυτό που πρέπει. Μουσικά δεν εκπλήσσει ούτε στο παραμικρό. Πομπώδες συμφωνικό power metal, Ιταλικής σχολής, με δυνατά ρεφρέν, αισθητική Hollywood υπερπαραγωγής και πάντα κομματάρες (βλέπε ομότιτλο, Aeons of Raging Darkness και Ghosts of Forgotten Worlds). Δεν λείπει ούτε η προβλέψιμη μπαλάντα - Anima perduta - ούτε το (σχεδόν) εικοσάλεπτο επικό κλείσιμο με το Heroes of the Waterfalls' Kingdom και φυσικά δεν απουσιάζει ούτε ο τιτανομέγιστος Christopher Lee σαν Wizard King.
Λείπει μόνο ο παράγοντας έκπληξη τον οποίο εμείς οι οπαδοί των Rhapsody τον γράφουμε στα φουσκωμένα, από ευρωπαϊκή power metal υπερηφάνεια, μπελερίνια μας.
No comments:
Post a Comment