Με το τέταρτο εξαιρετικό άλμπουμ τους τα Υπόγεια Ρεύματα επιστεγάζουν την παρουσία τους στην Ελληνική ροκ σκηνή των 90s. Ένα μουσικό συγκρότημα που δίδαξε πως μπορεί να παιχτεί σωστή μπάλα με ομαδική συνεισφορά, χωρίς "ηγέτες" ή "δικτάτορες". Επίσης ο Γρηγόρης Κλιούμης δίδαξε πως κάποιος μπορεί να τραγουδήσει ποιοτικό ροκ άνευ πολλών κιλών από παχύ λάμδα.
Διατηρώντας έναν μοναδικό ήχο που δεν συναντάς εύκολα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Με αγγλόφωνο στίχο, έσβηναν άνετα τους Radiohead που έστησαν μία παγκόσμια καριέρα παίζοντας δήθεν βιγκανολεσβιακό alternative ροκ, ενώ τα Υπόγεια Ρεύματα έπιασαν τον πραγματικό ήχο που χρειαζόταν εκείνη η, διψασμένη για καινούργιο ροκ, γενιά.
Να μην έβγαιναν μονίμως ντίρλα να παίξουν live, καλά θα ήταν.
P.S. Respect για το motherboard εξώφυλλο που έντυσαν την αλμπουμάρα τους. Σημαίνει πολλά, κι όποιος γνωρίζει, καταλαβαίνει.
No comments:
Post a Comment