Συναυλία Blaze Bayle με exclusive Maiden υλικό στο Whelan's (το πιο ιστορικό venue του Δουβλίνου). Μόλις είδα την επίσημη ανακοίνωση για τη live-άρα, πρέπει να χάρηκα περισσότερο κι από την διακοσιοστή φορά που θα έβλεπα ζωντανά τους Guardian. Αδικημένος metal που θρύλος που μεγαλούργησε με legendary μπάντα σε κατάμεστες αρένες, να παίξει σε σκηνή που με βία μπορεί να χωρέσει 300 άτομα. Ότι καλύτερο δηλαδή, αυθεντικές old school καταστάσεις που άτομα της ηλικίας μου προσδοκούν όσο τίποτε άλλο. Παρόμοια φάση ήταν κι η ιστορική συναυλία του Ross the Boss στο An club που έδωσε exclusive Manowar set και κατεδάφισε τις ψυχές όλων μας εκείνη τη βραδιά.
Μαζί με τη σύζυγο που ψοφάει για original ροκ καταστάσεις, πήγαμε νωρίς στο club αφού πρώτα σαβουριάσαμε burgers στο (επίσης old school) χαμπουργκεράδικο, δίπλα στο Wheelans. Για εμένα, μπεργκεράρα με αυγά τηγανητά πάνω στο μπιφτέκι, 3-4, μαγιονέζα σως να γλιστράει, μπεϊοκόνια, ντομάτες και φουλ στις πίκλες. Η σύζυγος πρέπει να χτύπησε καμία ψευτο-υγιεινή μαλακία.
Στο Whelan's πιάσαμε κάγκελο στον εξώστη για να έχουμε πλήρη θέα στο μεγαλείο που θα ακολουθούσε. Δίπλα μας μία ροκ μιλφάρα, φουλ στα tattoo και τον έμπειρο καραφλοκοιλιά σύζυγο της, μας έπιασαν κουβέντα με το καλημέρα. Το ψαγμένο ζευγάρι εκείνη την νύχτα ήθελε Maiden καύλα κι έψαχναν για διαθέσιμο ζευγάρι να ακολουθήσει ακόλαστο κουπλάτο σεξ. Εμείς κλασσικά φλώροι, μείναμε μόνο στη Maiden καύλα και δεν γευτήκαμε την μιλφάρα ή το καβλιτσέκι του μουσάτου μπυροκοιλιά.
Η συναυλία ήταν ότι καλύτερο έχω βιώσει εδώ και πολλά χρόνια στον χώρο των live. Θα την έβαζα εύκολα δίπλα στο live των Shadow Gallery της Αθήνας, ένα ορόσημο στις live εμπειρίες μου. Η αδικημένη Maiden εποχή έπαιρνε σάρκα κι οστά μέσα από τον (ακόμη περισσότερο) αδικημένο metal καλλιτέχνη που αγαπήθηκε περισσότερο από κάθε Dickinson, Harris, Smith, Murray, McBrain, Gers, ή το άλλο το πανκιό που επί 40 χρόνια γκρινιάζει σαν γεροπαράξενος. O Blaze Bayle εκείνη τη νύχτα έγραψε τις δέκα εντολές για το πως φέρεται ένας metal performer, επι σκηνής αλλά κι εκτός αυτής. Όλα τα metal τσουτσέκια που τολμούν να κρατούν μικρόφωνο, οφείλουν να ανέβουν στο όρος Σινά να τις παραλάβουν.
Όπως συμβαίνει και στα σωστά εστιατόριά, η απόλαυση του κυρίου γεύματος είναι άμεση συνάρτηση από το σωστό ορεκτικό. Κι οι Absolva, προετοίμασαν άψογα το κοινό για την έλευση του Καλλιτέχνη. Με αυθεντικό βρετανικό heavy metal, απόλυτα επηρεασμένο από τους 90s Maiden, αλλά μοντέρνα προσέγγιση και μέγα σεβασμό στο τι μπορεί να αποδώσει μία εξάχορδη στα χέρια ενός master. Στην περίπτωσή μας, οι master είναι δύο, τα αδέρφια Appleton που σχεδόν για 20 χρόνια υπηρετούν το είδος σαν Fury UK (αρχικά) κι έπειτα σαν Absolva.
Έπρεπε να τους τιμήσω κι αυτούς, κύριοι συντελεστές μίας από τις καλύτερες βραδιές της ζωής μου (και χωρίς κουπλάτο όργιο - να τα λέμε αυτά). Αγόρασα από το stand το Side by Side, κυρίως γιατί γινόταν της πουτάνας από τους εκστασιασμένους φαν που ήθελαν meet and greet me τη μπάντα και τον Blaze κι ήταν το πιο κοντινό CD που πρόλαβα να τσιμπήσω πριν με ποδοπατήσουν.
Τίμιο άλμπουμ από ανθρώπους που πραγματικά αγαπούν τη μουσική, το heavy metal κι έχουν την τιμή να στέκονται δίπλα στο όραμα του αθάνατου Blaze. Κι όποιος έχει αμφιβολίες ας ακούσει το δυναμίτη Advocate your Fate, το επικά Virtual XI-κο From this World, το ανθεμικό Side by Side, το γαμάτο Burning Star και να πάει να gkamithei (που λέει κι ο DeMaio) με τον ιδρωμένο badass μπουχεσοψωλαρά της ιστορίας.
No comments:
Post a Comment