Τέτοια greatest hits άλμπουμ, έχουν χάσει το νόημα ύπαρξής τους εδώ και 2 δεκαετίες (εκτός κι αν είναι μπάντες τύπου Rage, Guardian, Manowar … όπου εκεί αγοράζουμε με κλειστά μάτια ότι στον πούτσο κι αν κυκλοφορήσουν).
Με τους Megadeth δεν έχω τέτοια αγάπη αλλά η επανάληψη ακρόασης μαζεμένων όλων των κομματιών που έχουν γράψει ιστορία στη metal κοινότητα, μου δίδει την ευκαιρία να ανακαλύψω τις κρυμμένους κιθαριστικούς θησαυρούς των Mustaine, Ellefson και Friedman.
Eίναι υπέροχο πόση μαγεία εξάχορδης κρύβεται στη Megadeth μουσική, ακόμη κι από την πρώιμη εποχή τους. Όταν το headbanging μπαίνει για λίγο στην άκρη και πέφτει προσήλωση στο τι λαμβάνει χώρα στις ταστιέρες, αρχίζει η πραγματική απόλαυση.
No comments:
Post a Comment