Πολύ περίεργη περίπτωση full length κυκλοφορίας. Το 1992 οι όμορφες καμαριέρες κυκλοφορούν ένα EP, το Offside (ο Κατσουράνης). Έναν χρόνο αργότερα η Columbia τους ζητάει να κυκλοφορήσουν ακουστική version του EP, πρόσθεσαν ακόμη 5 acoustic επανακτελέσεις από τον υπάρχοντα κατάλογο τους, και γεννήθηκε το Stripped.
Είναι καλό άλμπουμ? προφανώς Ναι, για Pretty Maids μιλάμε. Η φωνή του Atkins πρέπει να ακούγεται όσο γίνεται περισσότερο ακόμη κι αν δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα στη μουσική. Έχει κάποια ουσιαστική αξία το να παίζεις κομμάτια που έχουν κυκλοφορήσει πρόσφατα σε ακουστική επανακτέλεση. Πάλι ναι, από τη στιγμή που το έχουν πράξει οι Rage κι οι Savatage, ποιος τολμάει να διαφωνήσει. Το αν θα πρέπει να λογισθεί ως full length ή compilation είναι topic για φιλολογική μπαρουφοσυζήτηση, τις οποίες συζητήσεις τις αγαπάμε ιδιαίτερα.
Οι Helloweeen το Unarmed το λογίζουν ως full length. Όμοίως κι η Anathema με το Hindsight. Βέβαια όταν έχεις κυκλοφορήσει ένα σκασμό δίσκους, ο ένας παραπάνω που παίζει σε cheat mode, δεν θα κάνει κάποια διαφορά. Πριν λοιπόν κράξουμε μπάντες με δισκογραφία που ο αριθμός τους έχει γράψει διψήφιο νούμερο και πρώτο ψηφίο το "2", ας στρέψουμε τα βέλη σε κάτι ροκαμπίληδες της πλάκας που με 2,5 άλμπουμ το καρτέλ των δισκογραφικών τους έστησε κολοσσιαία καριέρα και με ένα legendary status που δεν λέει να γίνει debunked.
To Stripped είναι ο κατάλληλος δούρειος ίππος για ανυποψίαστους μουσικόφιλους που δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη την ομορφιά του μελωδικού heavy metal και μπουζουκογκόμενες με potential να ξεφύγουν από τον βούρκο και τη δυσωδία της πλέμπας.
No comments:
Post a Comment