Dream Theater - Awake (1994)

 Six o'clock on a Christmas morning...

And for what?

Well, isn't it for the honor of God, Aunt Kate?

I know all about the honor of God, Mary Jane.

Πάντα είχα απορία τι σκατά σημαίνουν αυτοί οι στίχοι στο εναρκτήριο κομμάτι 6:00 του άλμπουμ Awake. Ποια είναι η Mary Jane (σίγουρα όχι η γκομενα του Spiderman) που μιλάει με την θεία Kate για το Χριστουγεννιάτικο πρωινό. Χρόνια αργότερα, ένας φίλος μου έστειλε ένα link στο YouTube για μία ξεχασμένη ταινία, The Dead (1987), με το timestamp όπου η παραπάνω στιχομυθία εξελίσσετε. Κι είναι από τις απορίες που έχεις για χρόνια στο πίσω μέρος του εγκεφάλου κι όταν από το πουθενά έρχεται η απάντηση κι αποκαλύπτεται όλο το μυστήριο, συμβαίνει μία μίνι ευχάριστη εσωτερική αναστάτωση. Και το πράγμα έχει βάθος. Η ταινία The Dead βασίζεται στη νουβέλα του James Joyce από το βιβλίο Dubliners. Αγαπημένος James Joyce, τα δυσνόητα βιβλία του μου έχουν δώσει άπειρες αφορμές να επισκεφθώ τοποθεσίες, κτίρια και διάφορες pub, μέρη που έχουν διατελέσει πεδία εξέλιξης πλοκής.

Όταν έγινε η πλήρη αποκάλυψη της The Dead θεματολογίας με το Awake, οργάνωσα εξόρμηση να αντικρύσω από κοντά το συγκεκριμένο οίκημα στην οδό 15 Usher's Island και το άλμπουμ να παίζει στο mp3 player. Δυστυχώς το οίκημα δεν είναι ανοικτό προς το κοινό, παρά μόνο συγκεκριμένες culture days που υπάρχει κάποιο event σχετικό με τον μερακλή συγγραφέα Joyce.

Μ ‘αυτά και μ ‘αυτά ανέβηκε μερικές σκάλες παραπάνω η αξία του συγκεκριμένου άλμπουμ που ήταν ήδη πολύ ψηλά. Το Awake είναι ένα ακόμη ντριμθιατερικό διαμάντι, στολισμένο με φοβερή μουσική, πολύπλοκη, πολυεπίπεδη και γεμάτη φαντασία. Ομοιάζει με τα βιβλία του James Joyce, δεν είναι εύκολα στην ανάγνωση, απαιτούν προσοχή, προσήλωση στο δημιούργημα αλλά ανταμείβουν τον αναγνώστη/ακροατή και με το παραπάνω. Όπως πρέπει να είναι κάθε είδους progressive μουσική. Είναι ένα περίπλοκο ταξίδι με πολυδιάστατους προορισμούς και κρύβει tokens αισθήσεων που ούτε οι ίδιοι οι Theater δεν επιδίωξαν να δημιουργήσουν, αλλά τα tokens βρήκαν τον δρόμο τους στο τελικό αποτέλεσμα.

Το καλύτερο line-up στην ιστορία της μπάντας, στην πιο δημιουργική τους φάση, τι άλλο θα μπορούσαν να βγάλουν πέρα από μία δισκάρα. Επίσης, κλείνει και με το έπος Space-Dye Vest, ένα κομμάτι μεγαλύτερο ακόμη κι από τους ίδιους τους Theater.