Skyclad - Folkémon (2000)

Ο καλύτερος Skyclad δίσκος με το χειρότερο όνομα κι εξώφυλλο. Ξεκάθαρα υπάρχει η ειρωνική προσέγγιση προς το Pokemon franchise με το Folkemon πλασματάκι, έναν αλητάμπουρα γάτο να παίζει το βιολί του, στο εξώφυλλο. Και το "ξεκαρδιστικό" αστείο συνεχίζεται στα credits που η μπάντα αναφέρεται ως Folkémon trainers. Ατυχής κατά την αποψή μου προσέγγιση των Ramsey/Walkyier να σατυρίσουν ένα επιτυχημένο cartoon/παιχνίδι που έχει δώσει την πολιτισμική του αξία και ψυχαγωγικό value σε μικρούς και μεγάλους (ιδιαίτερα σε μεγάλους) εδώ και τρεις δεκαετίες. Καλή η επανάσταση, η σατυρική αντίδραση στα κακώς κείμενα του κατεστημένου και στην ατελείωτη ηλιθιότητα που διέπει τον πλανήτη Γη, αλλά μην ισοπεδώνουμε και κάθε αξιόλογη ψυχαγωγία επειδή απόκτησε εμπορική αξία.

Το Pokemon Folkémon παραμένει ο καλύτερος δίσκος στην ιστορία της μπάντας. Προσωπική πάντα άποψη, αλλά με επιχειρήματα μεγαλύτερα κι από τα μπομπόνια της Biddle, τα οποία επιχειρήματα βρίσκονται κυρίως στην πρώτη πλευρά της απεικονιζόμενης κασέτας. The Great Brain Robbery, Think Back and Lie of England, Polkageist!, Crux of the Message, μία έναρξη τεσσάρων speedάτων folk metal ύμνων, άνευ προηγουμένου. Τέτοιες δόξες το επονομαζόμενο folk δεν γνώρισε με καμία από τις μετέπειτα μπάντες που σκαλίζουν την παραδοσιακή μουσική των βόρειων λαών για να γράψουν κανένα τραγούδι (που ναι μεν βγάζουμε γούστα αλλά μέσα μας ξέρουμε ότι είναι λίγο "εύκολη λύση"). Οι Skyclad στο Folkémon έχουν στρώσει κώλο κάτω κι έχουν γράψει φανταστική original μουσική και στίχους (τεράστιε Martin Walkyier!).

Στα κομμάτια, πέρα από τις καθιερωμένα απολαυστικά κιθαριστικά σόλο, τις πεντανόστιμες μουσικές fiddle γαρνιτούρες, και τις heavy δομές, υπάρχει διάχυτος τσαμπουκάς που βγάζει απίστευτη ενέργεια. Σαν να έχει έρθει όλη η μπάντα έτοιμη να παίξει ξύλο με κάθε αγγλοφασισταριό και να του περάσει το βιολί κολλάρο. Ειδικά σε κάποια ρεφρέν που χώνει ακατάπαυστα όλη η μπάντα, δημιουργείται τεράστια ένταση στην ατμόσφαιρα, το ομοιάζω με την γηπεδική γκάβλα που νοιώθει ο οπαδός των Bohemians σε γκολ απέναντι στους μισητούς Rovers. Ανεπανάληπτο μπουστάρισμα κι ηθική αναπτέρωση, αποτελέσματα που η καλογραμμένη/καλοπαιγμένη μουσική μπορεί να φέρει.

Κι η δεύτερη πλευρά της κασσέτας δεν υστερεί, When God Logs-Off, You Lost My Memory (τι έχουν γράψει τα παλικάρια) και Déjà-Vu Ain't What It Used to Be ολοκληρώνουν το Opus Magnum των Βρετανών.